Ontregelde ritmes

Al weer ruim 4 weken zijn wij onofficieel inwoners van Noorwegen. Onofficieel omdat wij ons nog steeds niet hebben kunnen laten inschrijven in het bevolkingsregister. Ondanks dat dit nog niet geregeld is, kunnen wij gelukkig verder alles regelen wat geregeld moet worden. Net als in Nederland wordt ons ritme en onze dagelijkse bezigheden gedeeltelijk gestuurd door de regels die zijn gesteld in verband met het Corona-virus. Verschillende winkels en winkelcentra hebben nu ook hier hun deuren gesloten omdat er te weinig klandizie is en om uit voorzorg een steentje bij te dragen aan verdere verspreiding. Gelukkig hebben de maatregelen geen vertragende gevolgen op de overdracht van ons huis. Vrijdag is het huis officieel ons nieuwe huis worden. Het is een huis met een geschiedenis. Zo is het huis ergens rond 1790 gebouwd, maar niet waar het nu staat maar ergens anders in Noorwegen. Ongeveer 100 jaar later is het verplaatst naar Farstad. In die tijd stonden er nog nagenoeg geen bomen in dit gebied en moest er elders gezocht worden naar huizen of hout voor huizen. Ons huis is toen verplaatst. In de beginjaren was het een dubbelhuis en dit kun je terug zien in de indeling, links en rechts is gespiegeld van elkaar. De schuur (in het Noors låve) is er in 1920 bijgezet. Het ziet er naar uit dat ze deze over een stabbur (vroeger een plek om eten te bewaren) hebben heen gezet. Om dit te kunnen doen hebben ze de stabbur voor de helft afgebroken en liggen deze balken nu als puzzelstukken in de oude stabbur. Dit betekend dat wij nu een halve schuur in een schuur hebben. In deze halve stabbur ligt ook nog een motorblok van een oude trekker. Dit motorblok is zeker 15 jaar geleden verkocht aan iemand uit de buurt maar is nog steeds niet opgehaald. De eigenaar komt, volgens de verkoper van het huis, af en toe wel even langs om te vertellen dat hij het motorblok echt nog wel een keer komt ophalen. In de schuur zit ook nog een kleine grupstal. Wij weten niet of deze voor koeien of geiten is gebruikt. Wij denken zelf voor geiten omdat de stands heel laag en kort zijn. Naast de schuur zit een plantenbak, maar vroeger was dit het fundament van het buitentoilet; deze plantenbak heeft dus een super vruchtbare grond en wat zullen mijn bloemetjes hier in de zomer in volle pracht kunnen bloeien. Aankomende tijd zullen wij vast nog veel meer interessante ontdekkingen doen in dit oude huis of schuur.

Wat ik ondertussen merk is dat ik wat ontregeld bent door de relatie van het weer met de buitenactiviteiten van de boeren. In Nederland was er altijd een verband tussen het weer en het seizoen en de activiteiten van de boeren. Wanneer de boeren mest in het land brachten wist je dat het de aankomende tijd s’nachts niet zo koud zou worden. Wanneer de temperatuur in het voorjaar boven de 15 graden komt, weet je dat de koeien weer naar buiten gaan. Dit is ook het sein dat de lente echt begonnen is. Hier zijn de signalen anders en heb ik ineens het gevoel dat ik niet weet of we nu aan het begin van de lente staan of dat de winter ons nog een tijdje zal vergezellen. Ik vraag me nu al of hoe dat met de herfst zal gaan. In Nederland betekende het altijd dat wanneer de mais van het land is, de herfst gaat beginnen. Echter hier wordt nagenoeg geen mais verbouwd dus wat gaat mij nu vertellen dat herfst echt gaat beginnen? Laten we eerst maar eens afwachten wanneer de lente begint en of er iets is wat mij gaat vertellen dat de zomer er aan komt.
Overigens verschilt het weer en de ontwikkeling van de natuur hier soms al als je een kwartier hebt gereden; Je rijdt zo van een winter landschap een vroeg-voorjaar landschap in. De bergen en de hoeveel zon die hierdoor een op het land kan schijnen is zo bepalend. Komt de zon (nog) niet over de bergen heen of is het een besloten diep dal dan zal hier het winterlandschap veel langer blijven. Er zijn hier in de buurt huizen die nog steeds geen zonlicht in hun huis krijgen ook al schijnt de zon wel.
Afgelopen dagen lijkt het hier wel herfst, het waait hard en het regelt flink. Het is wel super gaaf om bij de zee te lopen. Het gebulder van de zee overstemt alle andere geluiden en het is machtig om te zien hoe de golven tegen de rotsen kapotslaan. De jongens vinden het geweldig dat ze zo naar de zee en het strand kunnen lopen.