Natte voeten
19 Juli 2020 | Noorwegen, Farstad
Maar nu onze huttentocht. Vanaf deze boerderij gaan we verder te voet. Met rugzakken op onze rug met hierin eten, droge sokken en onze slaapspullen trekken we de bergen in. Het eerste gedeelte is goed begaanbaar en is er enigszins een wandelpad, maar het laatste stuk is door een moerassig terrein. Dan blijkt ook nog eens dat wij een riviertje over moeten waarvan nu, door de vele regen, het water een stuk hoger staat dan normaal gesproken. We vinden een stukje waar een paar stapstenen te ontdekken zijn in de rivier. Eerst gaan de jongens; Met een helpende hand van Astrid komen ze met droge voeten aan de overkant. Dan ben ik aan de beurt. Best spannend want ik zie nagenoeg geen diepte en ook mijn evenwicht is niet erg goed uitgebalanceerd, dus maar hopen dat ik de afstand naar de steen goed inschat. Daar ga ik, ik zet mijn voet ……. precies naast de steen midden in het water en mijn andere voet komt er meteen achteraan. In mijn gestuntel trek ik ook Astrid omver, gelukkig valt zij net aan de overkant van het riviertje nagenoeg droog op de kant. Als je nu de jongens vraagt wat was het leukste van dat weekend dan zeggen ze met een stralende lach:” dat mama met beide voeten in de rivier terecht kwam”. Gelukkig hoeven we hierna niet meer ver te lopen en kunnen de natte sokken en schoenen uit. Het is een heel leuk berghutje waar we hebben verbleven. Er was geen stromend water in het huisje en de wc was buiten. Wel was er een 2pits gasfornuisje en een houtkachel. Hiernaast waren er 2 slaapkamers, eigenlijk alles wat je nodig hebt. Het water kon je buiten uit een kleine poel halen. We hebben het super gezellig gehad en het is een ervaring die we voor altijd in onze rugzak meenemen. Het is zeker voor herhaling vatbaar.
Ondertussen is de Noorse grens open gegaan voor toeristen uit verschillende Europese landen en ook voor Nederlanders. De ouders van Maarten heb zo’n zin om Noorwegen te bezoeken dat zij voor eind augustus hun reis naar Farstad gepland hebben. Dit betekend dat we nu echt op moeten schieten met het klaarmaken van de gastenkamer. De slaapkamer is bijna klaar, alleen de bedden ontbreken. Verder ben ik bezig met het schoonmaken van de vloer. Deze kamer werd als atelier gebruikt en de vloer zit zo vol met verfvlekken dat ik het schoonmaak met een schuursponsje en hierdoor zie ik de vloer van heel dichtbij. En ik vind het zo fascinerend om te zien dat deze vloer al zoveel geschiedenis heeft. Je ziet dat de vloer al vele verflagen op zich heeft zitten; Je ziet onder de verf nog de hobbels van de noesten van het hout zitten; Je ziet dat ze vroeger nog niet zo recht konden bouwen als dat we nu kunnen; Je ziet de deuken, krassen en groeven van mensen die ook ooit hun thuis in dit huis hebben gehad. Hiermee ontstaat er ook een dubio in mijn hoofd: Wil ik deze zichtbare geschiedenis juist bewaren of ga ik het verstoppen met een hedendaagse vloer? Ik merk dat, hoe langer ik met deze vloer aan het boenen ben, ik deze doorleefde vloer steeds meer ga koesteren. Het kan dus zijn dat wanneer je hier komt logeren, je verblijft in een kamer met een doorleefde vloer met deuken, groeven en vele zichtbare verflagen.
Naast het klussen proberen we vooral ook om leuke dingen met z’n vieren te doen. Gisteren zijn wij naar Bud geweest. Een heel liefelijk vissersdorp dicht bij ons in de buurt. Hier is ook een museum waarin het vissersverleden van Bud en omgeving zichtbaar is gemaakt maar ook het verhaal van Bud en de 2e wereldoorlog. In de oorlog hebben in dit kleine dorp, met toentertijd ongeveer 600 inwoners, 350 Duitse soldaten gewoond. 36 gezinnen zijn hun huis uitgezet door de Duitsers omdat hun huis als woonruimte voor deze Duitse soldaten moest dienen. Naast deze 350 soldaten waren er ook nog eens 150 krijgsgevangen uit Rusland en Polen die het zware werk moesten uitvoeren. Vanaf Bud konden de Duitse soldaten goed de zee in de gaten houden en vijandelijke schepen beschieten. De bommen konden wel een afstand van 17 kilometer afleggen. Iedereen die in Bud woonde kreeg een paspoort zodat de Duitsers altijd konden controleren wie ze waren. Hierdoor wordt toch maar weer duidelijk hoeveel geluk wij hebben dat wij in vrijheid kunnen leven. Een Coronacrisis is voor veel mensen ook een beproeving maar als ik deze verhalen hoor, vind ik dat wij vooral blij moeten zijn dat wij een veilige plek hebben waar wij kunnen “schuilen” in situaties zoals een Coronacrisis. Wij genieten hier van onze vrijheid en zijn dankbaar dat er mensen zijn geweest die hebben gezorgd dat wij in deze vrijheid kunnen leven en de mogelijkheid hebben om onze dromen waar te maken.
Maarten en Lasse zijn samen naar de Trollkirken gewandeld.
-
19 Juli 2020 - 13:56
Mea:
Wat weer leuk om te lezen Manon. Fijn dat het goed met jullie gaat. Ja mama met de voeten in het water blijft ze zeker bij. Herinner me dat we dag naar Efteling gingen, eerst melken, 1e bus naar Steenwijk, daar de trein, jaarlijkse gezinstourkaart, 4 dagen waar je maar heen wou. Half 11 op plaats v bestemming. Was eerste jaar dat het savonds ook open was. Martien eerder retour, tja melken. Wij , na enorm genoten te hebben van alles daar , na sluitingstijd in bus/ trein en zouden wel zien hoe ver we kwamen. Nog net de laatste trein uit Zwolle kunnen pakken, martien met leenauto stond in Steenwijk klaar. En wat zegt de zoon op de vraag” wat was het mooiste vandaag?” “In het donker in de trein” -
21 Juli 2020 - 20:41
Anny:
Wat komt er toch steeds een mooi verhaal over jullie nieuwe leven.We kijken er elke keer weer naar uit.We zijn natuurlijk heel erg benieuwd waar jullie nu wonen, maar het corona gebeuren houdt ons toch nog even in Vierakker.
Liever groet van ons. -
30 Juli 2020 - 20:25
R EN W Klein Kranenbarg:
Hoi, lieve fam.
Manon, van harte gefeliciteerd met je verjaardag.
We wensen jou een hele gezellige dag met Maarten en de kinderen!
Bedankt voor het mooie verslag.
We genieten er elke weer van.
Lieve groetjes van Wim en Rikie.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley