Niets blijkt vanzelfsprekend

De wolken hebben zich dicht op elkaar gepakt en hangen hier laag boven het land. De wimpel van de vlag staat strak gespannen en de regen maakt grote plassen in de weilanden rondom ons huis. Of te wel het is hier grijs en herfstachtig. Geen idee of dit betekend dat de herfst het land is binnen gekomen of dat dit de grilligheid van het weer is en het zomerweer zich nog een keer laat zien.

De jagers zullen niet blij zijn met dit weer want het jachtseizoen is net van start gegaan maar met dit weer verschuilen de dieren zich diep in de bossen en is het voor de jagers niet echt plezierig om buiten rond te struinen door de bossen. De jacht is hier nog iets wat echt bij de tradities hoort en er rust minder taboe op dan in Nederland. Ook hier wordt het ingezet om de wildstand op peil te houden en wordt er van te voren vastgesteld hoeveel er van een diersoort geschoten mag worden. Echter, hier is het vanuit het verleden ook een manier om er voor te zorgen dat er voldoende eten is om de winter door te komen. Je hoeft hier niet vreemd op te kijken als je in een schuur wat reeën of herten ziet hangen om klaargemaakt te worden om de diepvries in te kunnen. Soms komt het voor dat een diersoort zich in een gebied bevind waar het niet gewenst is. Zoals bijvoorbeeld de Lynx. Deze loopt ook hier in de omgeving rond en staat op de lijst van bedreigde diersoorten. Echter toch is hier begin van het jaar Lynx neergeschoten omdat de boer bang was dat zijn schapen aangevallen zouden worden. Ondanks dat deze diersoort op de lijst van bedreigde diersoorten staat, mag het toch geschoten worden als het “nodig” is.

Afgelopen week heb ik een eerste ouderavond gehad. Achteraf realiseerde ik mij ook hoe vanzelfsprekend dingen zijn geworden omdat je nu eenmaal niet anders gewend bent. Als ik aan een ouderavond denk dan ga ik ervan uit dat er koffie en thee klaar staat en mensen voor aanvang wat met elkaar kletsen en bijpraten en er achteraf nog nagepraat wordt. Aangekomen bij school was ik wat verbaasd dat de deur nog op slot zat, het was nog maar 5 minuten voordat de ouderavond beginnen zou. Uiteindelijk kwam de juf om de deur van slot te doen. Alle ouders gingen meteen naar de klas en gingen keurig zitten. Nergens was koffie of thee te bekennen. Iedereen bleef keurig zitten met de jassen nog aan en er werd geen woord met elkaar gewisseld. De juf heeft ons kort verteld wat de thema’s en aandachtspunten zijn voor dit schooljaar en met 3 kwartier stonden we allemaal al weer buiten en stapten meteen weer in de auto om te vertrekken. Zo zie je maar weer dat iets wat zo vanzelfsprekend was toch niet vanzelfsprekend blijkt te zijn.

In mijn vorige blog schreef ik over onze poes Jip die niet geschikt bleek te zijn als huiskat. Ondertussen hebben wij een nieuwe jonge poes in huis en dit is een groot succes. Het diertje is lief en grappig. Zij vindt het heerlijk om bij mensen te zijn en verkent alles volop. De jongens hebben haar Dropje genoemd, maar niemand noemt haar bij naam. Eigenlijk zijn wij er gewoon nog niet over uit welke naam bij dit beestje hoort en ik verwacht dat ze naamloos door het leven zal gaan, nou ja, naamloos.. ze zal wel poes genoemd worden.

Als het weer het toelaat probeert Maarten om de schuur op te knappen. De eerste windveren zijn vervangen. Om dit te kunnen doen heeft Maarten eerst een steiger van hout gebouwd. De schuur is bijna 8 meter hoog dus het bouwen van de steiger is al een heel project. Nadat de windveren aan de ene kant zijn vervangen, moet de steiger weer afgebroken worden en aan de andere zijde weer helemaal opnieuw opgebouwd worden. Ook aan deze kant moeten de windveren vervangen worden maar ook het houtwerk aan de buitenkant en een aantal balken moeten vervangen worden. De steiger is ondertussen klaar maar nu is het wachten totdat het weer het toelaat om verder te gaan met de werkzaamheden. Ook in huis blijven we aan het klussen. De keukenkastjes zijn niet zo mooi meer. Hier ben ik nu het lamineerfolie van aan het afhalen en schilder ik de kastdeuren en ladefrontjes zodat de keuken nog een aantal jaren mee kan.

Ons ritme wordt hier veel meer bepaald door het weer dan in Nederland het geval was. Bij mooi weer ga je meteen al je buitenwerkzaamheden oppakken en laat je al het binnenwerk liggen. Slaat het weer om dan zorg je ervoor dat je meteen met de klussen binnen verder kunt. Het weerbericht is voor onze planning dus onmisbaar. De mooiste dagen gebruiken we om erop uit te gaan, de projectjes duren mede daardoor voor ons gevoel wat lang maar dat maakt niets uit, uiteindelijk komen ze wel af en genieten van de omgeving en de tijd die we met elkaar kunnen doorbrengen is minstens zo belangrijk, zo niet belangrijker!