Beet

Het is alweer 2 weken geleden dat ons huis gehuld was in een oase van rust. De mannen waren immers een weekend weg om te helpen schapen halen. Ze hebben er met z’n drieën van genoten. Al had Lasse 3 dagen nodig om er weer van bij te komen. Dit kwam niet zozeer door het vele lopen maar vooral door de korte nachten. Er waren ook 4 Nederlanders overgekomen om te helpen. Na een heerlijke maaltijd werden er spelletjes gespeeld en deze gezelligheid konden de jongens natuurlijk niet aan zich voorbij laten gaan. De schapen lieten zich niet makkelijk vinden, waarschijnlijk was er nog voldoende eten te vinden in de bergen en vonden ze het nog niet nodig om langzaam af te dalen. Via moerassige gebieden en prachtige bergpaden hebben ze een klein stukje berg afgezocht naar schapen. Uiteindelijk hebben ze de eerste dag zo’n 30 a 40 schapen mee naar beneden genomen.
De schapen gaan pas de bergen in als de lammeren groot genoeg zijn; de lammeren worden op de boerderij geboren. Eigenlijk gaat het op dezelfde manier als dat het bij Maarten ging. Alleen hier gaan de dieren hun eigen weg in de bergen en is er geen herder die de hele dag bij ze in de buurt is. Er zijn schapenhouders die de schapen een zender om doen zodat ze enigszins in beeld hebben waar de schapen zich bevinden. Dit helpt ook om de schapen weer te vinden als ze terug moeten komen naar de boerderij.
Net als de schapenhouders maken ook de boeren zich klaar voor de winter. De machines worden weer opgeruimd, alle grasbalen liggen klaar om aan de koeien gevoerd te worden en als het nodig is worden de stallen weer geschilderd en schoongemaakt. En wat gaan deze boeren in de winter doen? Daar waar nodig wordt de houtvoorraad voor de kachel weer aangevuld. Echter, de warmtepomp is hier erg populair; Het is een makkelijke manier om verwarming in huis te monteren zonder dat er grote verbouwingen nodig zijn. Door deze warmtepompen is de druk om de houtvoorraad op orde te hebben minder groot. Door de korte dagen en het gure weer is de winter ook de periode om het rustig aan te doen. De eerste winter hier moeten we nog gaan meemaken, in de bloggen die komen gaan, zal vast nog wel eens naar voren komen wat Maarten bij de boeren doet. Al is Maarten hier vooral in dienst om het dagelijkse boerderijwerk te doen bij boeren die ziek zijn. Hierdoor zal hij niet vaak boeren ondersteunen om extra werkzaamheden te doen. Dit was wel het geval de vorige keer dat wij in Noorwegen woonden. Toen werkte hij vast voor 5 boeren en hier hielp hij juist met werkzaamheden die naast het dagelijkse werk gebeuren moest.

Daar waar we lang hebben genoten van de lange dagen waarbij het niet donker werd, worden de dagen nu snel korter. Om 18.30 uur gaat de zon al weer onder. In een week tijd is het moment dat de zon ondergaat al 50 minuten eerder.

Sinds kort hebben we weer een diepvries en je zult begrijpen dat deze diepvries wel vol moet, vol met vis. Nu het herfstvakantie is en de zon nog volop staat te stralen aan de hemel, is het het moment om te gaan vissen bij de Atlanterhavsvegen. Dit is één van de meest beroemde wegen in Noorwegen. Deze weg bestaat uit allemaal bruggen en één van deze bruggen is behoorlijk stijl met een bijzondere bocht en door deze vormgeving kunnen de automerken hier spectaculair mooie foto’s en promotiefilms maken. Langs een gedeelte van deze weg zit ook een visbrug en het lijkt de jongens geweldig om tijdens het vissen ook auto’s te kunnen kijken. Alleen voor auto’s kijken was niet zo heel veel tijd want de vissen wilden goed bijten, in een korte tijd hadden ze zoveel vis gevangen dat er gestopt moest worden, voor zoveel vis is onze diepvries te klein.

Gisteren hebben we een autorit gemaakt. We zijn een stukje naar boven gereden naar een eiland ongeveer een uur bij ons vandaan. Zo dicht bij huis maar de natuur en de omgeving was hier al weer zoveel anders dan het gebied waar wij wonen. Het leek alsof de mensen zich hier nog aanpassen aan de omgeving in plaats van dat de mensen de omgeving hebben aangepast. We hebben op een weg(getje) gereden waar maar een paar huizen stonden en we geen auto tegen kwamen. Op een mooi plekje hebben wij gegeten en gedronken en we hoorden hier alleen maar geluiden van de natuur; het klotsen van het water tegen de rotsen, het krijsen van de zeemeeuwen en de wind die de geelkleurde bladeren laat ritselen. Voor mij zijn dit ultieme geluksmomenten; Zo heerlijk om het gevoel te hebben dat het leven nog zo puur kan zijn.