Algemeen Beschaafd Noors

Een nieuwe taal leren is één van de energievreters in een nieuw land. Ondertussen kunnen we ons al best goed redden met onze dagelijkse dingen en zeker de jongens spreken al goed Noors. Alleen het Noors wat zij spreken is anders dan het Noors wat wij spreken….. Hoe kan dit? Allereerst zijn er in Noorwegen al 2 basistalen namelijk Nynorsk en Bokmål. Afhankelijk van waar je woont, leer je 1 van deze 2 basistalen. Onze gemeente is ontstaan uit de fusie van 2 gemeenten en nu is het zo dat de ene gemeente Bokmål spreekt en de andere gemeente Nynorsk. Hier in de bibliotheek vind je dan ook boeken van beide talen. Op websites van overheidsinstanties kun je ook altijd kiezen welke taal je wilt gebruiken. De 2 talen lijken wel op elkaar en als je het hardop leest weet je wel wat er bedoeld wordt, maar ze gebruiken andere lettercombinaties. Hiernaast heb je ook nog heel veel dialecten en de leraren op school spreken hun eigen dialect. Een Algemeen Beschaafd Noors hoeft hier dus niet gesproken te worden. Dit zorgt er voor dat het best ingewikkeld is om de taal goed te leren. Ik denk dat Maarten en ik ondertussen een mengeling van dialecten spreken omdat wij geen idee hebben hoe het nu precies zit. Dit is meteen ook een geruststelling want de kans dat je iets verkeerd zegt is nu ook een stuk kleiner. Thuis levert het nog wel eens discussies op. Lasse wil graag dat er perfect Noors gesproken wordt en verwacht dat wij het allemaal net zo snel onder de knie hebben als hij. Zeggen wij iets op een andere manier dan hij gewend is dan laat hij dit zeker weten. Alleen in veel gevallen zeggen wij het wel goed maar anders dan hij geleerd heeft. Ik vind het wel knap dat alle Noren elkaar blijven begrijpen, want sommige uitspraken van hetzelfde woord lijken, in mijn beleving, helemaal niet op elkaar. Ik vind het wel mooi dat dialecten hier nog erkent en geaccepteerd worden. Dit heeft toch nog te maken met een stuk cultuur en streekidentiteit. Maar als je keihard je best doet om een taal te leren, is het soms best ingewikkeld en zou het heel fijn zijn wanneer iedereen hetzelfde spreekt.

Een tijdje terug schreven wij dat wij het Noorderlicht hebben kunnen zien. Het magische lichtspel in de lucht. We dachten toen dat we al iets spectaculairs hadden gezien, maar we zijn er achter gekomen dat dit nog maar een kleine lichtshow was. Een paar avonden terug keek ik nog even uit het raam voordat ik naar bed ging en daar zag ik de eerste dansen van het Noorderlicht langs de hemel. Het groene lucht bewoog zich langzaam, maar ineens lichte het op en begon het langs de hemel te dansen, en was er een spel van kleuren en werd het feller en feller. Het was niet alleen maar groen, ook zag je licht roze, oranje en geel. De hele lucht werd verlicht door dit fantastische natuurfenomeen. Het is echt een kadootje om dit vanuit je slaapkamerraam te mogen zien. Vroeger was men bang voor dit Noorderlicht. Ze waren bang dat dit licht de kinderen op kwam halen. Kinderen mochten met Noorderlicht niet buiten zijn en als ze toch buiten waren mochten ze vooral geen geluid maken. Men dacht dat dit licht kwam van overleden maagden die nu alsnog hun kinderwens in vervulling wilden laten gaan en de kinderen op kwamen halen om zo eindelijk hun rust te kunnen vinden. Onlangs zag ik een filmpje van oudere mensen die vertelden over het Noorderlicht in hun jeugd. Hoe bang zij en hun ouders waren voor dit Noorderlicht. Ze waren bang om meegenomen te worden door dit licht. Ook nu ze weten dat dit Noorderlicht een natuurverschijnsel is, voelen ze nog steeds de angskriebels in hun buik wanneer het Noorderlicht weer aan de hemel verschijnt.

In het begin schreef ik vol enthousiasme over al de dieren die wij hier in de natuur zagen; Vol waren wij hiervan. Maar wat eerst bijzonder is, wordt na een tijdje toch gewoon. Dit realiseerde ik mij vanmiddag toen er weer zeearenden boven ons huis zweefden. In het begin keek ik hier vol verwondering met open mond na en nu… nu kijk ik even omhoog, zie ze zweven en denk enkel nog maar: “daar zijn ze weer”, en ga vervolgens gewoon weer verder met waar ik mee bezig was. Afgelopen week zag Maarten s’ochtends vroeg op weg naar zijn werk een groep van zeker wel 70 herten bij elkaar lopen. Later liet ik de foto die Maarten had gemaakt aan de jongens zien en ze zeiden: “Ooo, dat is best veel. Ook leuk om een keer te zien.” Het zien van een hert is ondertussen niet meer zo bijzonder, alleen zoveel tegelijk hebben wij nog niet eerder gezien. Afgelopen week tijdens het hardlopen, lag er een addertje op de weg; Heerlijk te zonnen op het warme asfalt. Adders komen hier veel voor en komen nu weer uit hun winterslaap. Ze zoeken de zon op om hun lichaam op te warmen. De kans om gebeten te worden door zo’n adder is in deze tijd van het jaar het grootst, omdat ze warme plekken zoeken en dit zijn de open plekken waar wij ook makkelijk kunnen lopen. Daarom is het verstandig om erop uit te gaan met hoge schoenen of laarzen om de kans om gebeten te worden te verkleinen. Ook de vos zien wij af en toe in de buurt langslopen, soms in het weiland en pas ook nog in het schemer op onze oprit. Ook al raken we er aangewend, het is nog steeds super gaaf dat er hier nog zoveel ruimte is om deze dieren in alle vrijheid te laten leven. Het wachten is op de eland, we weten dat ze er zijn maar wij hebben ze nog niet gezien. Ik hoop dat we ons nog vaak zullen verwonderen over de pracht van onze wereld. Ik hoop dat we ons altijd zullen blijven beseffen dat al dit moois niet gewoon is maar dat het iets bijzonders is. Dus kijk om je heen en geniet van de rijkdom die ons gegeven is.