Schip in nood

Het was hier lokaal groot nieuws, een Nederlands schip die dreigde ten onder te gaan vlak voor de Noorse kust. Een schip die door het verschuiven van de lading in het ruim scheef kwam te liggen, een motor die uitviel en een storm die ruim 2 dagen voor meters golven zorgde, leek te gaan zinken of aan de kust op de rotsen te klappen. Vanwege het grote zinkgevaar zijn alle bemanningsleden van het schip gehaald en voer het op automatische piloot op de open zee, tot de hoofdmotor uit viel.. Om het schip te bergen is er de hulp ingeroepen van een Nederlands bergingsteam. Toen de storm voldoende in kracht was afgenomen hebben de Nederlandse bergingswerking in samenwerking met de Noorse kustwacht het schip in de haven van Ålesund weten te krijgen. Wat dan wel bijzonder is, is dat de beleving van de Noren ten aanzien van deze berging anders is dan die van de Nederlanders. Lezen we Noorse berichten hierover dan zijn het de Nederlandse bergingsmensen die het hele proces vertraagd hebben en geen keuzes durfden te maken en uiteindelijk de Noorse kustwacht de knoop heeft doorgehakt en heeft besloten om woensdagavond het schip te gaan bergen. Lezen we dan de Nederlandse berichten dan wordt geschreven dat het juist de Noren waren die niet durfde te beginnen met bergen en het hele proces vertraagden.

Niet alleen dit schip ondervond hinder van de storm die hier langs de kust raasde. Ook vakantiegangers kwamen vast te zitten op hun vakantieplek. Er zijn hier veel eilanden die vroeger bewoond werden, maar waar de bewoners naar het vaste land getrokken zijn. De huizen op deze eilanden worden nu gebruikt als vakantiewoning. Door de zee waarvan het water metershoog werd opgestuwd, konden de vakantiegangers het eiland niet verlaten omdat varen met een boot levensgevaarlijk was.

De wind nam ook sneeuw mee en in de bergen leverde dit sneeuwstormen op en hierdoor werden verschillende bergpassen afgesloten en zaten ook deze mensen “vast” in hun vakantieverblijf. Woensdag verdween de storm maar hiervoor in de plaats kwamen pittige sneeuwbuien en het landschap veranderde in een korte tijd weer in een winters landschap. Op zoveel sneeuw waren veel Noren niet voorbereid; Veel auto’s hadden alweer de zomerbanden er onder liggen en dit zorgde ervoor er dat er donderdag en vrijdag veel auto’s in de berm eindigden. Ondertussen ben ik wel klaar met dit winterse weer. Ik verlang naar de zon die ons verwarmt, bermen die volop in bloei staan en het gekwetter van de vogels. Maar ja, we kunnen op veel dingen invloed uitoefenen maar het weer gaat nog steeds (gelukkig) zijn eigen gang.

Afgelopen week ben ik begonnen als invalkracht bij het kinderdagverblijf. Kinderen tot 6 jaar gaan hier naar het kinderdagverblijf en ik “werk” bij de kinderen in de leeftijd van 5 en 6 jaar. Ik heb werken tussen haakjes gezet omdat het voor mij niet als werken voelt. Met 4 volwassen mensen zijn wij verantwoordelijk voor 17 kinderen die de hele dag mogen spelen. Ik mag samen met ze tekenen, met lego spelen en help ze met het aantrekken en uittrekken van hun buitenkleren. Af en toe is er wat onenigheid en dat probeer je dan samen met de kinderen weer op te lossen of heeft een kind zich zeer gedaan en dan droog je hun tranen, geeft ze een knuffel. Iedere dag spelen ze ruim 2 uur buiten ongeacht hoe het weer is. Alle kinderen hebben dan ook heel veel kleren in de garderobe; Voor koud weer hebben ze dikke skipakken, voor regenachtig weer hebben ze regenpakken, hiernaast staat er een paar laarzen en een paar schoenen. Hebben ze meerdere paren handschoenen en een aantal mutsen. Ondanks al deze kleren redden ze het toch nog om nat te worden. Dit betekend dat ze ook nog eens meerdere setjes droge kleren hebben. Op vrijdag nemen de ouders alles mee naar huis en zorgen ervoor dat alles weer droog en schoon is voor de nieuwe week. Ik vind het heel bijzonder werk om te doen; het voelt goed om een kind een fijne dag te geven en het is heerlijk om thuis te komen zonder nog over je werk te hoeven piekeren. Ik hoop dat ik vaak hier mag komen en uiteindelijk een vaste baan te vinden waar ik met net zoveel plezier naar toe zal gaan.