Een leuke ontmoeting
10 Mei 2020 | Noorwegen, Farstad
Eindelijk kunnen de jongens beginnen met het echte Noorse leven; de scholen zijn weer begonnen. 2 weken zijn ze nu naar school geweest. De eerste dagen waren toch wel spannend en vooral heel vermoeiend, maar ze doen het allebei super goed. Alle klassen zijn nu opgesplitst geweest in 2 groepen en er is veel buiten gespeeld. Aankomende week gaan ook de hogere klassen weer naar school dus dan zullen de klassen wel weer samengevoegd worden. Lasse heeft zelfs zijn 1e rekentoets al gehad en hij had alles goed! Pelle heeft een hele bijzondere ontmoeting gehad op het schoolplein, hij heeft oog in oog gestaan met een eekhoorn. Deze eekhoorn kwam op zijn gemakje eens bekijken wat er op het schoolplein te beleven is.
Afgelopen week heb ik voor het eerst kennis gemaakt met een buurvrouw. Nog niet halverwege de route naar school kreeg ik een lekke band, de band was zo plat als een dubbeltje. De jongens waren al ver vooruit gefietst dus zat er niets anders op dan verder te lopen. Opeens stopt er een auto naast me en dat blijkt de buurvrouw te zijn. Zij heeft me meegenomen naar school en op de terugweg weer bij mijn fiets afgezet. Op het moment dat ik lopend met de fiets bij haar huis ben aangekomen komt ze naar buiten om te vragen of ze me nog kan helpen, ik krijg een bandenplaksetje aangeboden en ze biedt zelfs aan dat haar man mijn band zal plakken. Gelukkig heb ik zelf ook een super lieve enigszins handige man die wel banden kan plakken. Een paar dagen later kwam zij nog een keer langs met ijsjes voor de jongens en heeft ze gezellig met ons koffie gedronken. Erg leuk om zo langzaamaan wat mensen te ontmoeten. Op het schoolplein klets ik ook altijd even met een schooljuf die hier in het dorpje woont. Mijn eerste indruk is dat de mensen hier wat losser zijn in de sociale contacten dan op Bolsøya, waar ze niet zomaar even bij elkaar aan komen om een praatje te maken.
Lasse en Pelle zijn verwend door de kinderen van de school in Wichmond. 2 enveloppen vol met tekeningen en aardige woorden zaten in onze brievenbus. Dat geeft toch een goed gevoel om te weten dat zij niet meteen vergeten zijn op het moment dat zij voor de laatste keer daar de deur achter zich hebben dichtgetrokken. Ik hoop dat ze hier net zulke leuke contacten en vriendschappen zullen opbouwen.
Ondertussen krijgen wij ook steeds vaker de vraag of wij Nederland al beginnen te missen. Natuurlijk zijn er wel mensen die wij missen maar buiten dat heeft gelukkig niemand van ons 4en een gevoel van heimwee. Wat wij naast familie, vrienden, collega’s en buren missen is bijvoorbeeld de hagelslag, beschuit, Marmite, hyacintenbollen en het lekkere voorjaarsweer. Tja dat lenteweer blijft hier toch wel dagelijks een gespreksonderwerp. De mannen vinden het heerlijk dat het hier nog “lekker” fris is, terwijl ik snak naar temperaturen boven de 10 graden en een heerlijk verwarmend zonnetje op mijn gezicht. Op de Trollstigen ligt zelfs nog 10 meter! sneeuw.
Wat betreft onze septictank waar ik een paar weken geleden over schreef: het probleem blijkt de hoge waterstand te zijn. Wanneer het grondwater te hoog staat, kan het water in de septictank niet zakken. Ondertussen is het grondwater van het perceel rondom ons huis wel iets gezakt en loopt het water wel weer wat beter weg.
Al met al kabbelt ons leventje hier lekker voort en rollen we langzaam in ons Noorse leven.
En hierbij een korte rondleiding bij ons thuis.
Afgelopen week heb ik voor het eerst kennis gemaakt met een buurvrouw. Nog niet halverwege de route naar school kreeg ik een lekke band, de band was zo plat als een dubbeltje. De jongens waren al ver vooruit gefietst dus zat er niets anders op dan verder te lopen. Opeens stopt er een auto naast me en dat blijkt de buurvrouw te zijn. Zij heeft me meegenomen naar school en op de terugweg weer bij mijn fiets afgezet. Op het moment dat ik lopend met de fiets bij haar huis ben aangekomen komt ze naar buiten om te vragen of ze me nog kan helpen, ik krijg een bandenplaksetje aangeboden en ze biedt zelfs aan dat haar man mijn band zal plakken. Gelukkig heb ik zelf ook een super lieve enigszins handige man die wel banden kan plakken. Een paar dagen later kwam zij nog een keer langs met ijsjes voor de jongens en heeft ze gezellig met ons koffie gedronken. Erg leuk om zo langzaamaan wat mensen te ontmoeten. Op het schoolplein klets ik ook altijd even met een schooljuf die hier in het dorpje woont. Mijn eerste indruk is dat de mensen hier wat losser zijn in de sociale contacten dan op Bolsøya, waar ze niet zomaar even bij elkaar aan komen om een praatje te maken.
Lasse en Pelle zijn verwend door de kinderen van de school in Wichmond. 2 enveloppen vol met tekeningen en aardige woorden zaten in onze brievenbus. Dat geeft toch een goed gevoel om te weten dat zij niet meteen vergeten zijn op het moment dat zij voor de laatste keer daar de deur achter zich hebben dichtgetrokken. Ik hoop dat ze hier net zulke leuke contacten en vriendschappen zullen opbouwen.
Ondertussen krijgen wij ook steeds vaker de vraag of wij Nederland al beginnen te missen. Natuurlijk zijn er wel mensen die wij missen maar buiten dat heeft gelukkig niemand van ons 4en een gevoel van heimwee. Wat wij naast familie, vrienden, collega’s en buren missen is bijvoorbeeld de hagelslag, beschuit, Marmite, hyacintenbollen en het lekkere voorjaarsweer. Tja dat lenteweer blijft hier toch wel dagelijks een gespreksonderwerp. De mannen vinden het heerlijk dat het hier nog “lekker” fris is, terwijl ik snak naar temperaturen boven de 10 graden en een heerlijk verwarmend zonnetje op mijn gezicht. Op de Trollstigen ligt zelfs nog 10 meter! sneeuw.
Wat betreft onze septictank waar ik een paar weken geleden over schreef: het probleem blijkt de hoge waterstand te zijn. Wanneer het grondwater te hoog staat, kan het water in de septictank niet zakken. Ondertussen is het grondwater van het perceel rondom ons huis wel iets gezakt en loopt het water wel weer wat beter weg.
Al met al kabbelt ons leventje hier lekker voort en rollen we langzaam in ons Noorse leven.
En hierbij een korte rondleiding bij ons thuis.
-
10 Mei 2020 - 16:17
Anja:
Wat een prachtige foto's van de omgeving.
Fijn dat jullie leuke contacten leggen en -
10 Mei 2020 - 19:24
Annet:
Ieder verslag lezen we met veel plezier. Fijn dat het daar goed gaat en jullie je draai gaan vinden. -
11 Mei 2020 - 13:03
Wies:
Hoi Hoi,
Fijn Manon dat je merkt dat er warmte is waar jullie nu wonen. Jij wilt ook graag andere warmte lees ik, dat komt vast ook;)
Knap van Lasse om de rekentoets meteen goed te maken. En leuk dat de jongens post kregen uit Wichmond.
Jeetje wat is er veel sneeuw gevallen de afgelopen winter. Ik zag foto,s van het sneeuwschuiven op bergpassen, wanden van 9 meter hoog. Gewoon eng om langs te rijden.
En al die Noren die nu in eigen land met vakantie gaan Er stonden laatst allemaal tips voor de Noren, ik heb ze ook opgeschreven maaaar niet dit jaar. Een ander jaar komen we jullie van harte al die lekkere NL dingen brengen. Ik heb gisteren een patatje gehad sinds....? Het deed me herinneren aan terugkomst in NL: op Schiphol het 1e patatje sinds lange tijd.
Merken jullie nog veel van de Corona beperkingen?
liefs. -
11 Mei 2020 - 13:55
R EN W Klein Kranenbarg:
Bedankt voor alweer een mooi verslag.Fijn dat jullie een beetje ingeburgert raken en dat de kinderen het naar de zin hebben,dat is natuurlijk wel belangrijk.Maar het is een prachtig gebied waar jullie wonen.Niet te vergelijken met hier.Geniet er samen van.Veel liefs van Wim en Rikie uit Eefde. -
11 Mei 2020 - 16:13
Emmy Besselink3:
Hoi Lasse,Pelle,maarten en Manon
Ik vind het fijn dat jullie het leuk hebben daar
Ik heb me eerste paardrij lessen gehad -
12 Mei 2020 - 17:17
Xandre:
Hey allemaal, fijn dat jullie al wat contacten beginnen te leggen - dat is uiteindelijk toch waardoor je je ergens thuis gaat voelen. Super mooie plek!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
