De eerste partijtjes

Het is gekomen, heerlijk zonnig weer! Wat genieten wij hier van. Heerlijk naar het strand en eindelijk konden de jongens gaan doen waar ze maanden naar uit hebben gekeken: met een bodyboard de zee in. Het leek me nog wel erg koud maar het is begrijpelijk dat dit super spannend is om te doen dus proberen maar! Ook al was het net opkomend water, de golven waren niet echt groot maar ze hebben lekker met de boards in het water geoefend. Wat helemaal een mooie ervaring was, waren platvis(jes) die langs je voeten kwamen zwemmen. Hiervoor moest je natuurlijk wel tot aan je knieën de zee in lopen. Hierna hebben wij op het strand gelopen en wat een schatten hebben wij daar gezien. Krabbetjes, levende en dode. En zandspieringen, dit zijn visjes die zomaar uit het zand komen. Hiernaast hebben we heel veel mooie schelpen gevonden, zelfs met een parelmoerkleur. Nu wil ik iets leuks gaan maken met deze schelpen dus wie tips heeft, laat het me weten.

Pelle en Lasse hebben hun eerste verjaarspartijtjes van kinderen uit de klas gehad. Omdat dit buiten kon, was het mogelijk om te doen zonder in problemen te komen met de Coronamaatregelen. De partijtjes hier duren altijd maar 2 uur en ik was verbaasd om te zien hoe tevreden de kinderen konden spelen. Zonder geschreeuw geduw of geruzie kunnen de kinderen zich vermaken met bijna niets. Een trampoline en een klimrek is al genoeg. Ook hebben de kinderen het geduld om nog een uur te wachten totdat de kadootjes uitgepakt mogen worden. Dit heb ik wel eens anders meegemaakt… Hier eten ze tijdens een partijtje geen patat of pannenkoeken, maar grillworstjes. Na het eten van deze worstjes komt de taart op tafel. De meeste ouders blijven tijdens het partijtje aanwezig bij de jongere kinderen. Dat heb ik ook maar gedaan, op deze manier leer je toch een klein beetje mensen kennen. Na 2 uur naar Noorse gesprekken te luisteren en af en toe proberen er ook een bijdrage aan te leveren, was mijn hoofd behoorlijk vol. Toch knap dat kinderen dit gewoon ondergaan en op hun eigen manier hun weg vinden om te communiceren met hun klasgenoten.

Hier in de buurt wonen ook jongens uit de klas van Pelle en Lasse. Hier hebben ze afgelopen week voor het eerst gespeeld. Wij mochten komen koffie drinken. Daar aangekomen was er zelfs pizza gebakken. Vervolgens zijn ze met zijn allen gistermiddag hier geweest om koffie te drinken. Voor ons gevoel was het echt nog te vroeg om eten te maken dus wij hadden cake bij de koffie. Hier is het gebruikelijk om verschillende dingen op tafel te zetten in plaats van ons gebruikelijke 1 stukje koek of taart bij de koffie.
Af en toe is er toch iets verschil in hoe wij iets uitdrukken dan dat de Noren dat doen en dat geeft soms humoristische momenten. De mensen die wij tot nu toe ontmoeten, kunnen onze Nederlandse manier van doen wel waarderen en geven ook wel aan dat ze begrijpen wat wij bedoelen maar dat een Noor het toch iets anders uitdrukt. Noren zijn veel meer bescheiden dan een Nederlander en ook minder uitgesproken. Soms vind ik het wel lastig om te peilen wat ze nu eigenlijk echt vinden. In de loop van de tijd zullen wij de Noren vast en zeker steeds beter begrijpen met wat ze zeggen en wat ze daarmee bedoelen.

Een bekende “attractie” hier in de omgeving is de Trollenkerk. In de zomer komen hier vele toeristen uit binnen- en buitenland naar toe. Deze Trollenkerk bestaat uit een aantal kalksteengrotten en in 1 van deze grotten komt een waterval de grot in. Door dit water zijn de grotten in de jaren steeds verder uitgesleten. Dit water stroomt vervolgens vanuit de grot verder naar beneden. De jongens kijken al een lange tijd uit naar het bezoek aan deze grotten. Nu de sneeuw weg is en het we verwachten dat het er nog niet zo druk zou zijn, hebben we de wandelschoenen aangetrokken om de tocht naar de grotten te maken. Het was een pittige tocht er was nog veel smeltwater op het pad en hierdoor was het soms glibberig. Het pad zelf stijgt continu en er liggen veel losse stenen op. Dit maakt dat de wandeling behoorlijk intensief is, zeker voor de kleinere mensen zoals Pelle. Het laatste deel van de route moesten we zelfs nog door de sneeuw heen lopen. Eindelijk boven aangekomen op ruim 450 meter boven zeeniveau stond ons een teleurstelling te wachten….. er was nog te veel water in de grot om in te gaan. Doordat het hier laat in het voorjaar nog heeft gesneeuwd, is er veel meer smeltwater dan normaal. Dit betekend dat we wandeling nog een keer zullen gaan maken.

Stapje voor stapje zijn we ook begonnen met klussen in huis. Voor de gasten willen we een plekje maken waar ze kunnen slapen maar ook rustig kunnen zitten zonder altijd in ons gezinsleven mee te hoeven draaien. Hiervoor hebben wij 2 kamers en die zijn wij nu aan het opknappen. Het plafond van de slaapkamer is de vloer van de slaapkamer van Lasse en bestaat enkel uit planken en sommige kieren zijn zo breed dat Lasse zo naar beneden kan kijken en of dit nu zo’n prettig idee is voor degene die hier onder slaapt…. We maken hier dus maar een extra plafond in met isolatie er tussen. Zodat gasten het gevoel hebben dat ze wat privacy hebben. Verder wordt alles opnieuw geschilderd zodat het er weer fris uitziet.

En eindelijk is het gelukt, we staan ingeschreven als inwoners van Noorwegen. Alleen nog niet alles is geregeld; Nu moeten we nog naar het belastingkantoor om een persoonsnummer voor de jongens aan te vragen. Hiervoor hebben wij over 2,5 week een afspraak bij het belastingkantoor. De les die wij ondertussen hebben geleerd is dat als je bent geëmigreerd je moet accepteren dat alles zijn tijd nodig heeft en je een flinke dosis geduld in je rugzak moet stoppen en in de tussentijd is er genoeg om volop van te genieten!