Het leven is genieten

Zo ligt de kerst nog voor je voor je en voor je het weet ligt het al weer achter je. De meeste tijd hebben wij met z'n tweetjes doorgebracht en we hebben het gezellig gehad. Natuurlijk hebben wij onze vrienden en familie gemist, maar dankzij internet hebben wij met hun kunnen babbelen en lijkt de afstand ineens weer een stuk kleiner. Om er volgend jaar helemaal bij te horen moeten we wel een vlag kopen, want 1e kerstdag hijsen de meeste mensen hier de vlag. 2e kerstdag s'avonds hebben wij gegeten bij 1 van de Noorse boeren en dit was erg gezellig. We werden slechts een uur van tevoren uitgenodigd, dus een bloemetje meenemen zat er niet in. Of dit nu typisch Noors is om mensen op het laatste moment uit te nodigen weten we niet. De gesprekken gaan in het Noors met een vleugje Engels. In hun enthousiasme beginnen ze de verhalen steeds sneller te vertellen en dan wordt het voor ons een compleet onverstaanbaar verhaal. Deze Noorse familie houdt van leuke dingen doen, ze gaan regelmatig met de roeiboot het water op om vissen te vangen, met een beetje wind blijft de roeiboot in het boothuis en wordt de zeilboot gepakt. Hebben ze even geen zin in een wateravontuur dan gaan ze naar hun hytter (hut) in de bergen om te wandelen of te skiën en daar te overnachten. Het is nu nog een klein hutje (12 m3), maar als het even meezit dan gaat ze deze zomer een grotere hut bouwen. In bouwen zijn ze goed alleen ze hebben nu al 3 keer bomen omgezaagd en tot planken gezaagd om hiermee de koeienstal te vergroten, maar dit hout is nog nooit voor de koeienstal gebruikt; Eerst is er een paardenstal gebouwd, van de 2e set planken is er een groter boothuis gebouwd en de 3e set planken is gebruikt voor de hytter in de bergen. Wij zijn benieuwd of de koeienstal nog een keer aan de beurt komt. Wij zijn op dit moment erg blij met het grote boothuis want daar staat onze inboedel mooi droog op de zolder. Als het ons lukt om ook zo'n leventje op te bouwen dan zijn wij dik tevreden.
Terwijl ik hier zit te typen, zie ik mooi siervuurwerk door de ramen. Nu hebben wij jullie pas nog wijs gemaakt dat dit niet mag in Noorwegen, maar dit mag dus wel. Het word alleen in sommige gebieden afgeraden i.v.m. lawinegevaar. Net als in Nederland zijn er een aantal mensen die niet kunnen wachten met afschieten tot 1 januari en zijn nu hun vuurwerk al aan het verschieten.
Oud en nieuw gaan wij doorbrengen met Nederlanders en kunnen wij dus zonder taalbarrière kletsen. Om op bezoek te kunnen moeten wij wel eerst even met de veerboot een fjord over, maar hemelsbreed woont het dichtstbij wonende stel circa 10 kilometer bij ons vandaan. Zij wonen nu een jaar in Noorwegen en hebben een biologische schapenboerderij. Deze schapen worden gehouden voor het vlees en de wol en schapenvlees is hier een traditioneel kerstgerecht. Voor hun zijn het dus drukke tijden geweest. Zij laten de schapen slachten maar het verdelen van het vlees doen ze allemaal zelf. Nieuwjaarsdag gaan wij naar de Nederlanders waar wij tijdens onze zomervakantie ook een paar nachten hebben gelogeerd. Zij hebben een, voor hier groot melkveebedrijf met circa 35 melkkoeien.

Om ons zelf en de hond de nodige beweging te geven gaan wij regelmatig wandelen, maar deze week is dit een heel avontuur en ben ik iedere keer weer blij als ik zonder gebroken botten over ben. Doordat vorst en dooi elkaar afwisselen veranderd alle sneeuw in een ijspakket en omdat het ook nog af en toe regent komt hier nog eens een dun, glad laagje bij overheen. De eerste stukken van de paden zijn prima begaanbaar en gaan wij dus volle goede moed op pad, maar net als je het tempo erin hebt zitten en je 20 minuten onderweg bent dan begint het. Je voeten gaan ineens ongecontroleerd van links naar rechts en je armen beginnen in het rond te draaien en dan ineens........ ben je uitgewiebeld en heb je net op tijd een veilig stukje ontdekt. Alleen Maarten...die heeft nergens last van. Die loopt met zijn zevenmijls laarzen (thermolaarzen met een superdikke zool en een super groot formaat) heel rustig zonder problemen door het bos. “ Dat ga ik ook doen”, denk ik dan “ gewoon heel relax lopen alsof er geen glibberig ijs is, maar naar drie stappen beginnen mij voeten weer hun eigen weg te gaan. “ ik ga nooit meer wandelen!!!” roep ik dan naar Maarten die ondertussen al weer 20 meter verderop is. De wandeltochten moeten maar even wachten totdat de paden weer goed begaanbaar zijn. Ook voor Baltazar is dat beter want hij glijdt op z'n vier poten alle kanten op. Zelfs tegen een boompje piesen mislukt dan nog wel eens.
Maarten werkt op dit moment bij Arne en moet hier 6 koeien melken. Het voeren en schoonmaken van de melktank kost meer tijd dan het melken zelf. Deze boer heeft niet zo'n mooi voersysteem als de vorige boer. Maarten moet het voer met een soort greep (kruising tussen greep en een schop) lossteken en dan in een kruiwagen scheppen. Omdat dit voer helemaal op elkaar geperst zit, is dit ontzettend zwaar werk. Het spoelen van de tank gaat niet automatisch maar moet je zelf met warm water een een borstel schoonmaken. Tot nieuwjaar wachten wij met het drinken van melk uit hun melktank, want de filters (deze filtert de melk van strootjes en ander vuil voordat het de melktank ingaat) zijn al een paar weken op en die komen waarschijnlijk rond nieuwjaar weer een keer. Ach, dan moet je gewoon nog iets nauwkeurig werken.
Wij Nederlands zijn erg stipt met de werktijden van onze werknemers. Het is prima als ze 10 minuten langer werken, maar 10 minuten korter is toch wel zorgwekkend. Nou, de boer waar Maarten nu werkt vindt het niet zo erg als Maarten wat te weinig uren maakt (4 ipv. De uitbetaalde 7,1 uur per dag). Het is toch heerlijk als je zelf uit kunt slapen en even een paar dagen niet naar de stal hoeft?!. Overigens krijgen de boeren de uren die Maarten werkt vergoed door de overheid. Zo kunnen ook boeren genieten van vrije tijd en stimuleert de overheid meteen de werkgelegenheid. De boer voelt het dus zelf niet in zijn portemonnee. Alleen wanneer de medewerker op papier te weinig uren maakt, want dan krijgen ze het volgende jaar minder uren vergoed. Maarten moet dus altijd zijn 7,1 uur per dag declareren.

Het nieuwe jaar gaan wij vol goede moed, enthousiasme en plannen voor het nieuwe jaar tegemoet. Wij wensen iedereen een heel goed en knallend uiteinde en een heel goed nieuwjaar toe waarin ook tijd vrijgemaakt wordt om er gewoon even lekker van te genieten!! Weet je even niet hoe dit moet, vraag het aan het een Noor.(Of kom gewoon even hier aan)

Groeten Maarten en Manon