Storm

Regelmatig betrap ik mijzelf erop dat ik eigenlijk al helemaal niet meer besef wat voor een grote stap wij gezet hebben. Met veel plezier kijken wij altijd naar de programma's op televisie (en nu op de laptop) over mensen die een nieuw leven opbouwen in het buitenland. (en natuurlijk Boer zoekt Vrouw) Elke keer denk ik:” O wat gaaf om dat te doen. Dat is pas spannend en uitdagend.” Nu kijken wij dus nog steeds naar die programma's en ik denk nog steeds hetzelfde. Eigenlijk ben ik mij er dan helemaal niet van bewust dat wij hetzelfde hebben gedaan. Heel raar, maar misschien is dit wel het teken dat wij onze draai hier wel kunnen gaan vinden. Ook al zit ons dagelijkse ritme er helemaal in, het is toch elke dag een beetje onwennig. De eerste keer naar de kapper gaan is spannend. Eerlijk gezegd vind ik dat zo spannend, dat ik in Nederland al besloten heb dat ik mijn haar lang laat groeien. Zo kan ik gewoon naar de kapper in Nederland, omdat ik dan niet zo vaak naar de kapper hoef. Het zal je maar gebeuren dat je voor een simpel bijknipbeurtje gaat, maar dat je in je gebrekkige Noors de kapster de opdracht hebt gegeven om het in 10 verschillende kleuren te verven. Maarten heeft nu wel de moed verzameld om daadwerkelijk naar de kapper te gaan en maandag gaat dat dan gebeuren. Ik ben erg benieuwd hoe hij er uitziet bij terugkomst.
Eergisteren (vrijdag) hebben wij de eerste echte Noorse 'storm' meegemaakt en zelfs voor Noorse begrippen was dit een behoorlijk heftige storm dordat het tegelijkertijd ook vloed was. De regionale kranten staan er helemaal vol van. Het was zelfs zo onstuimig dat de Bolsøybrua 2,5 uur afgesloten is geweest voor al het verkeer, omdat het water over het wegdek heen kwam en omdat het met zulke wind gevaarlijk is om er overheen te rijden. Wij hebben een aantal foto's van internet en de Nederlandse kennissen toegevoegd op de weblog. Zo krijgen jullie een indruk van de onstuimigheid. Maarten heeft alles mooi vanuit huis mee kunnen krijgen, maar ik had geen idee dat het allemaal zo hard is gegaan. Dit merkte ik pas toen ik vanochtend alle foto's zag. Ik ben gewoon ijverig aan het werk geweest. Er waren wel verschillende collega's die met regelmaat met hun neus tegen het raam naar buiten stonden te kijken, maar ik dacht: “ Tjonge een beetje slecht weer en iedereen staat naar buiten te kijken. Dit zal toch wel vaker gebeuren?” Nee dus. In 1992 is het voor het laatst geweest dat het weer zo grillig was, dat de brug erdoor afgesloten moest worden. Gelukkig is de wind op tijd gaan liggen, want anders had ik helemaal niet naar huis gekund na het werk. Het weer is hier altijd wat grilliger als in Nederland. Het kan hier zomaar gebeuren dat je in de ochtend heel ander weer hebt als de rest van de dag en soms verandert het van uur tot uur. De weersvoorspelling volgen wij op internet maar meestal staat er 's ochtends pas een kloppende voorspelling op de site. Het is hier erg moeilijk om te voorspellen wat voor weer het word doordat je hier invloed hebt vanaf het land en vanaf zee. Ook kun het Noorse klimaat opdelen in noord en zuid, als je dit op een kaart zou doen, dus met een horizontale en een verticale lijn ligt het kruispunt in het gebied waar wij wonen.Je hebt hier dus invloeden vanuit alle richtingen en daardoor is het zo moeilijk te voorspellen en kan het ieder uur anders zijn. Het is dus maar gewoon afwachten wat de dag zal brengen.
Vandaag heeft Maarten voor het eerst geholpen met het inladen van koeien die weg gaan voor de slacht. De vrachtwagens waar de veetransporteurs hier mee rijden zijn niet zo mooi gepimpt als de auto´s in Nederland, maar de koeien kunnen er evengoed mee vervoert worden. De chauffeurs van deze auto´s rijden graag op zondag, want dan krijgen ze extra betaald. De koeien worden op zondag opgehaald omdat ze de slachterij er zo zeker van is dat ze op maandagochtend om 6 uur kunnen beginnen met het slachten van de eerste dieren. In deze regio is er maar 1 slachterij en deze ligt in Ålesund. Dit is een reis van ongeveer 2,5 uur inclusief de overtocht met de boot.