Ouders aan het woord

Zo, de eerste werkweek in mijn nieuwe functie zit erop. Wat een vermoeiende week is dat geweest. Alles wat ik moet leren is nieuw. Alle goederen die verzonden worden, worden geregistreerd in een speciaal computerprogramma. Verder moeten alle vrachten die verzonden worden, geregistreerd worden in een speciaal transportprogramma. De gegevens die je hier invoert worden automatisch doorgezonden naar de transporteur, zodat deze weet hoeveel en wat hij bij ons op moet halen. Bijna alles gaat hier op het laatste moment dus eigenlijk loop je steeds een beetje achter de feiten aan. Dit is wel even wennen en vooral als je dan ook nog alles moet leren. Zo moesten er vrijdag 4 pallets met plaatmateriaal met het vliegtuig mee, maar deze platen moesten s' ochtends nog uit de fabriek komen en op 2 uur s'middags stond de transporteur al voor de deur om ze op te halen. Goederen die met het vliegtuig gaan, moeten goed ingepakt worden om schade te voorkomen. Verder moesten er ook nog 2 zeecontainers verzonden worden. De laatste goederen die hierin moesten, waren pas vrijdagochtend klaar. Het is dus allemaal nog al hectisch. Ik weet nog niet of dit nu typisch Noors is is of dat dit gewoon hoort bij dit soort werk. Ik vind hectiek in het werk wel leuk, maar de eerste weken zal het toch wel even afzien zijn. Het is niet uit te leggen hoeveel energie het kost om mensen te begrijpen die een taal spreken die je je nog niet goed eigen hebt gemaakt. Af en toe heb je het gevoel dat je halverwege de dag gewoon geen plek meer hebt in je hoofd om het te verwerken, maar het moet want alles gaat gewoon door. Wanneer ik het allemaal een beetje onder de knie heb, is het leuk werk om te doen en ik kijk dan ook halsreikend uit naar dit moment.
Dinsdag zijn pa en ma van Baaren aangekomen, dus de eettafel is s'avonds weer gezellig gevuld. Dit is het laatste bezoek die bij ons op de kalender staan. Het zal dan wel even gaan duren voordat er weer Nederlandse stemmen in ons huis klinken en ik moet ik alle verhalen weer helemaal zelf schrijven. Gelukkig kan ik het deze week nog even een keer uitbesteden, want het valt niet mee om iedere weer iets nieuws te schrijven.

Als gasten mogen wij ook een stukje op de weblog schrijven en laat ik nu maar eens beginnen als oud emigrant naar Zuid Afrika hoe ik de emigratie van Maarten en Manon bekijk.
Al vanaf het begin was ik heel enthousiast over hun stap en daar sta ik nog vierkant achter.
Nu wij Noorwegen zelf een beetje kunnen ervaren word ik er alleen maar positiever over.
Hoewel ik mijzelf een Europese Nederlander voel zou ik niet zo snel terugkeren naar Holland en hoop maar dat M & M hier wortel zullen schieten.
Ongetwijfeld zal niet iedereen deze wens met mij delen, maar wie weet verandert dat nog.
Noorwegen ervaar ik als een apart en buitengewoon mooi Europees land en ik kan op dit moment geen argumenten bedenken voor M & M om terug te keren naar Holland, maar ik weet heel goed wat het is om heimwee te hebben, want dat heb ik in Zuid Afrika behoorlijk gehad.
Met deze paar woorden heb ik hopelijk genoeg duidelijk gemaakt hoe enthousiast ik over Noorwegen ben en laat Hanneke ons stukje nu maar afronden met haar eigen woorden.
Alfred.

Wij ontkomen er dus ook niet aan om een verslag te geven van onze indrukken hier. Het is een prachtig land en Maarten en Manon hebben zich hier al aardig thuis gemaakt. Ze kunnen zich al goed verstaanbaar maken en dat vind ik een hele prestatie. Het is hier schitterend wonen met uitzicht op de fjord en de bergen.
We hebben tot nog toe prachtig weer en hebben al een paar prachtige tochten gemaakt bv naar de Atlanterhavsveien en samen met Maarten en Manon naar Andelsnes waar een fabriek is van Noorse truien e.d. Daar was ook een haventje met glashelder water, waarin scholen met miljoenen kleine visjes zwommen. Daarna zijn we nog verder gereden en zagen hoog in de bergen al de eerste vers gevallen sneeuw. We zijn doorgereden tot we niet verder konden en kwamen uit bij de laatste sneeuw van de afgelopen winter.
Vandaag hebben we een heel eind gewandeld alweer in een prachtig natuurgebied. Het is hier overal even mooi, met overal bossen en meren en heel veel paddestoelen.
Hopelijk blijft het nog een poosje goed weer zodat we nog kunnen varen of vissen op de fjord.
Hier laat ik het maar bij en wil Maarten en Manon heel veel succes en geluk wensen in dit geweldige land en bedanken voor de gelegenheid om dit alles te beleven.