Soms gaan dingen ook snel

Deze week hebben we mogen meemaken dat iets ook verrassend snel kan gaan. Ik heb namelijk ander werk gekregen in de fabriek. Donderdagochtend ben ik gebeld door mijn leidinggevende met de vraag of ik even wilde komen. Natuurlijk, ik heb immers alle tijd van de wereld nu ik met ziekteverlof ben. “ Waar zal hij het over willen hebben?”, vraag ik me steeds af. Hij heeft mij gevraagd of ik het logistieke proces vanaf de productie (wanneer de monteur/meubelmaker het meubelstuk af heeft) tot aan de klant wil gaan regelen. Dit betekend transportpapieren klaar maken, containers regelen voor overzeese transporten, contacten onderhouden met transporteurs en klanten en al het regelwerk in het magazijn. Ontzettend spannend om te gaan doen, want dit is helemaal nieuw voor mij en ik moet ineens ook in het Noors “echte” gesprekken gaan voeren. Maandag ga ik hier meteen mee beginnen. Zo snel kan het dus gaan. Aangezien dit veel computerwerk is, kan ik dit prima doen met mijn hand. Ik ben heel blij met deze uitdaging.
Met mijn hand gaat het steeds beter. De hechtingen zijn er door de huisarts uitgehaald en nu moet ik rustig aan steeds meer mijn hand gaan gebruiken. Jammer genoeg kan ik nu ook weer afwassen.
Gisteren hebben wij een boerderij bekeken die misschien verhuurd gaat worden. Maarten heeft deze gevonden op internet en het is nooit verkeerd om te weten wat er allemaal aangeboden wordt. Het was behoorlijk zoeken want het ligt een heel eind van de weg af, omgeven door bergtoppen en bos. Het bedrijf heeft 90.000 liter melkquotum en 17 ha eigen grond. Ook voor Noorse begrippen is dit wat aan de krappe kant (gemiddeld levensvatbaar bedrijf heeft hier 120.000 liter melkquotum). De boer is in maart gestopt en heeft alle melkkoeien en machines verkocht en is nu pas aan het bedenken wat hij wil gaan doen met het bedrijf. Hij wil het niet verkopen, want het is zo veel werk om dit te regelen. In Noorwegen rust op een agrarisch bedrijf nml. Odelsrett. Dit houdt in dat de familie recht heeft om het bedrijf op te eisen, ook na verkoop. Als verkoper moet je dus geregeld hebben dat iedereen schriftelijk afstand doet van het recht om het bedrijf alsnog op te eisen. Doet de verkoper dit niet dan loop je als koper een groot risico, want je loopt het risico dat je jaren later ineens iemand op de stoep hebt staan die het bedrijf terug wil kopen/opeist, maar de vergoeding hiervoor ligt ver onder de marktwaarde. Deze boer heeft geen zin om zijn hoofd hier over te gaan breken. Voor ons is het dus geen interessant bedrijf. Allereerst omdat het eigenlijk te klein is voor de toekomst. Verder heeft de boer er nog niet over nagedacht waar de huurder moet gaan wonen, want ze blijven zelf in het huis bij de boerderij wonen (is overigens een echt opknappertje). De ligging is niet heel erg mooi en in de winter heb je hier een maand lang geen zon. Ook heeft de boer geen idee wat de huurprijs zal zijn. Dit moet hij nog steeds uit laten zoeken. Onbegrijpelijk, ben je in maart al gestopt met boeren en ga je je nu pas eens een keer bedenken hoe het nu verder moet met je gebouwen en quotum.
De boeren hier zijn voor dit jaar klaar met grasmaaien en het bemesten van de weilanden. Wettelijk mag een boer tot 1 september mest uitrijden, maar hiervoor kun je uitstel aanvragen, omdat je bijvoorbeeld nog niet klaar bent met maaien. De laatste mestwagens zijn hier op het eiland leeggereden. Het zal niet lang meer duren of de koeien komen overdag niet meer buiten. De zomer is dan definitief weer voorbij. Helaas.
In Noorwegen heeft men het gezegde dat wanneer er veel lijsterbessen zijn, de winter streng zal zijn. Er zijn heel veel lijsterbessen dus het belooft weinig goeds voor de winter. Ik moet toch maar snel een keer spijkerbanden voor de fiets gaan kopen anders kan ik straks niet eens met mijn fiets op het werk komen.