Het is gelukt!

Eindelijk is het gelukt: Onze auto is voorzien van witte nummerplaten! Wij hadden niet verwacht dat ons dit nog binnen een jaar zou gaan lukken. Ondertussen hebben wij nog steeds niet de juiste schroef voor het bevestigen van de gordel, maar hier is helemaal niet naar gekeken. De keuring stelde eigenlijk niet eens zoveel voor, ze hebben alleen naar de papieren gekeken. De keurmeester van Vegvesen wilde nog wel even het chassisnummer zien en deze was niet te vinden op de plek waar die zou moeten staan. Maarten is toen maar even naar de garage gereden en de monteur gevraagd of hij wist waar ze moesten zoeken. Het nummer bleek wel op de plek te zitten waar het volgens de papieren ook zat maar was door een laagje vuil niet meer te zien. Na het schoonmaken was het nummer ook nog niet te lezen dus Maarten was bang dat dat weer een probleem zou opleveren bij de keurmeester maar eenmaal daar weer aangekomen keek de hij er even naar en zei: “ Nou ja, we weten in ieder geval waar we het moeten zoeken als er een keer problemen zijn” en daarmee was het klaar! Wel moest Maarten daarna nog weer 'even' naar Ålesund om bij de Toll (Douane) de invoerbelasting te betalen. Omdat het Nederlandse kentekenbewijs door Vegvesen werd ingevorderd en de kentekenplaten door de Toll mocht de auto alleen nog met een tijdelijk kenteken de weg op. De definitieve kentekenplaten kun je, nadat je bij de Toll bent geweest, ophalen bij Vegvesen. Het is dus even een heel heen en weer gerees. Het is wel een raar idee dat je veel geld uitgeeft voor een auto die al jaren van jezelf is. Onze Noorse bankrekening staat weer bijna op nul. Wel prettig dat wij het hebben kunnen betalen met Noors geld. Is het toch nog ergens goed voor geweest dat het allemaal zo lang heeft geduurd; We hebben nu tijd gehad om te sparen. Wanneer wij geld hadden moeten gebruiken uit Nederland, was het allemaal nog duurder uitgevallen. Je moet dan immers ook de wisselkoers erbij betalen.
Wanneer je informatieboekjes leest over Noorwegen wordt er altijd beschreven dat Noorwegen nagenoeg geen herfstperiode kent. Nou, dat klopt. Dinsdag is de eerste sneeuw gevallen. Dit was helemaal niet voorspelt dus ik schrok wel even toen 's ochtends grote witte vlokken naar beneden kwamen. Voor een niet sneeuwliefhebber is dit wel even slikken. Ja ik weet het: Als je in Noorwegen woont, weet je dat je sneeuw kunt verwachten maar nu al?!. Ik ben hier voor ruimte, mooie natuur en mooi uitzicht. Die sneeuw is een iets minder leuke bijkomstigheid.
Het was meteen ook behoorlijk glad op de weg, dus gisteren heb ik spijkerbanden voor de fiets gekocht en deze zijn er door Maarten opgelegd. Dit lijkt wel heel stoer. Nu kan ik iedere glibberige weg de hele winter door trotseren. In Nederland heb ik er nooit over nagedacht dat je ook spijkerbanden voor je fiets kunt krijgen. Terwijl het hier de gewoonste zaak van de wereld is. Zouden spijkerbanden in Nederland wel te koop zijn? Aanstaande dinsdag gaat de auto voor onderhoud naar de garage en dan laten we daar ook maar spijkerbanden op leggen omdat we vorig jaar toch wel een paar keer aan het glijden zijn geweest op de gladden wegen.
Ondertussen lukt het mij steeds beter om in de pauze met collega's te collega's te kletsen en dit is soms best leerzaam. Zo ben ik er van de week achter gekomen dat Noren eigenlijk heel weinig bij elkaar op bezoek gaan. Dit doe je alleen als je uitgenodigd wordt en dit gebeurt alleen als er iets bijzonders is. Zomaar spontaan even bij iemand aanwippen kennen ze niet. Alleen bij je ouders kun je dit doen, maar verder is het alleen maar raar om even bij iemand op de koffie te gaan. Toen ik vertelde dat ik dit juist zo leuk vind om spontaan even bij iemand aan te wippen, werd ik vol verbazing aangekeken. Wat dat betreft zijn Noren toch niet zo gezellig. Zo schijnen ze ook niet na het sporten een tijdje na te praten en iets te drinken in de kantine. Iedereen gaat meteen naar huis. Verder zijn ze niet erg geïnteresseerd in elkaar. Verjaardagen van collega's worden vergeten en ze zijn blij verrast wanneer ik ze feliciteer. Ook wordt het weekend op maandag niet besproken. Dit vind ik toch wel erg saai en een beetje A-sociaal. Dit had ik niet verwacht, want de Noren zijn wel heel hartelijk. Als wij het toch hebben over slechte eigenschappen van Noren dan heb ik er nog eentje: Ze beloven en zeggen van alles toe, maar uiteindelijk gebeurt niets; Zo zou ik van de zomer met 1 van de dochter van de boer waar wij bij wonen, gaan paardrijden. Ik heb het drie keer gevraagd en iedere keer krijg je een spontaan en enthousiaste reactie, maar uiteindelijk zijn wij nooit uit rijden geweest is is zij al weer maanden in Bergen voor haar studie. Ik heb ook al een paar keer gevraagd wanneer ik mijn nieuwe contract krijg. Iedere keer is het antwoord:” je krijgt het vandaag.” Tot nu toe heb ik het contract nog niet gehad. Zelf ben ik nogal precies aan zulk soort dingen, dus ik kan er nog niet zo goed aan wennen. Misschien wil ik er ook wel niet aan wennen, want dan moet ik ook iets aan mijzelf veranderen en dat valt niet mee.
Alles staat hier al in het teken van de kerst. Alle winkels liggen al helemaal vol met kerstartikelen. Ik mis dan wel het sinterklaas sfeertje die in Nederland vooraf gaat aan de kerst. De pepernoten mis ik en ook het gevulde speculaas. Hiervoor hebben wij wel een recept dus misschien dat mij keukenprins mij nog gaat verrassen met een lekker stuk speculaas op sinterklaasavond??