Nog veel meer bezoek

De aankomende weken hoeven wij niet bang te zijn dat wij gaan vereenzamen want er staan al verschillende bezoekjes gepland. Gelukkig wordt het geduld niet op de proef gesteld want volgende week komen mijn moeder en zus al bezoek. Eind februari komt Irene en het eerste weekend van maart
komen de buurtjes op bezoek. Wij hadden niet verwacht dat er zoveel bezoek in de winterperiode zou komen. Noorwegen is in de zomer een stuk aantrekkelijker en is er veel meer te doen. Het vooruitzicht dat er mensen komen maakt al dat wij ons wat minder eenzaam voelen. Van te voren hebben wij, vooral ik, niet kunnen bedenken hoe alleen je bent in een land vol vreemden. Al helemaal hebben wij er niet bij stil gestaan dat Noren lang niet te vergelijken zijn met de Nederlanders. Ze zijn wel vriendelijk, maar daar houd het ook bij op. Ze praten niet over dingen die ze in het weekend of in de vakantie hebben gedaan. Ook wordt er niet gepraat over familie of andere zaken. Iedereen leeft zijn eigen leventje en deelt dit niet met anderen. Gezelligheid heeft hier een hele andere betekenis dan dat wij gewend zijn in Nederland. Af en toe verbaas ik mij er wel eens over dat Maarten en ik nooit uitgepraat zijn. Wij vinden altijd nog van allerlei dingen om over te kletsen.
De wandelingen die wij in de weekenden doen zijn voor ons echt een uitstapje. Wel jammer dat ze hier niet de gezellige cafeetjes kennen waar je na die tijd even lekker kunt bijkomen. Soms kun je uren rijden en verschillende dorpjes/gehuchtjes doorkruist hebben zonder ook maar iets tegen te komen waar je even gezellig kunt zitten om wat te drinken. Je moet altijd zelf wat meenemen om de dag mee door te komen.
Ondertussen ben ik er wel achter dat waar je ter wereld ook woont je moet wennen en je ups en downs hebt. Dankzij de onbegrensde mogelijkheden van het internet heb ik ook weer contact met een oud klasgenoot die nu op Kreta woont. Ook zij schrijft dat het toch wel wennen is als je Nederland achter je laat. In Nederland gaat alles zoveel makkelijker en is alles zoveel voorspelbaarder dan wanneer je in het buitenland woont. Het verschil is alleen dat het bij haar nu nog lekker 19 graden is en hier rond 0 graden.
Vandaag hebben wij een lekkere frisse neus gehaald. Het is oprecht een frisse neus, want het was ontzettend koud. Niet door de lage temperaturen maar door een snijdende koude wind. Wij zijn naar Vården gelopen, het uitzichtpunt bij Molde. In de zomer kun je hier met de auto heen rijden, maar in de winter is de weg afgesloten en kun je er alleen lopend heen. Het ligt op 400 meter hoogte en het is een pittige wandeling om boven te komen. Tijdens het wandelen verbaas ik mij altijd over de Noren, want die lopen in dikke thermopakken, handschoenen en mutsen terwijl wij met de jas openwapperend lopen en het dan nog warm hebben. Behalve dan op het hoogste punt want daar was het ontzettend koud. Je zou het bijna spontaan in je broek doen. Het blijft verbazingwekkend hoe makkelijk de Noren omhoog wandelen. Zelfs al wij het gevoel hebben stevig door te lopen worden wij ingehaald door Noren. Heel frusterend. Dat terwijl wij regelmatig een eind wandelen. Misschien komt het gewoon doordat wij hier niet geboren zijn en onze spieren zich anders ontwikkeld hebben. Ook stond er vandaag een fietsspoor in de sneeuw en daar moeten wij toch al helemaal niet aan denken! Bergopwaarts in rulle sneeuw, dit is voor echte bikkels. Nu zijn wij natuurlijk best wel stoer, maar er zijn grenzen. Eerst houden wij het maar gewoon even bij wandelen dit is voor ons nog even stoer genoeg.