Eén op reis

Donderdag 19 februari was het zover. Ik ben weer op reis gegaan om op bezoek te gaan bij Manon en Maarten. Het was best een lange reis (in Oslo moest ik 3,5 uur wachten), maar dat had ik er wel voor over.
In Molde snel het vliegtuig uit want het was beste een apart gevoel om Manon na zo'n lange tijd weer te zien. Ik kan het niet zo goed beschrijven, maar het was een beetje het gevoel dat je eerder had op school wanneer de bel gaat en je daarna vakantie hebt Gewoon een leuk gevoel. Op Molde vliegveld stap je gewoon uit het vliegtuig via de trap en loop je door de buitenlucht naar het gebouw.
Het regende wat wel jammer was, maar ik was gewaarschuwd. Je loopt langs de hal waar de mensen moeten wachten. Ik dus naar binnen gluren of Manon/Maarten er al waren – niets te zien. Naar mijn idee waren ze er dan ook nog niet en loop rustig de hal in waar de koffers aankomen en normaal alleen de passagiers mogen komen. Verrassing – Manon staat hier al. Allebei natuurlijk blij elkaar weer te zien. Het kletsen kan weer beginnen. Maartens oren tuuten de eerste dag al.
Het was al donderdagavond dat ik aankwam. We hebben die dag dan ook niets anders gedaan dan kadootjes uitdelen, kletsen, boodschappen (kauwgom en drop) afgeven, kletsen, thee drinken, kletsen, eten, kletsen, kletsen, kletsen. We hebben zelfs het programma “Wie is de mol” hiervoor gemist.
Vrijdag moest Manon eerst werken. Maarten en ik hebben boodschappen gedaan. Op zich best leuk om hier in de winkels rond te lopen. De spullen die je hier kunt kopen komen behoorlijk overeen met de produkten in Nederland, maar alleen heet het hier dus anders.
Tussen de middag hebben we Manon opgehaald op het werk want ze kon 's middags vrij krijgen wat natuurlijk erg leuk was. Het regende, daarom zijn we vrijdag niet uit geweest, maar hebben we spelletjes gedaan, gegeten en TV gekeken en natuurlijk weer lekker gekletst.
Zaterdag zijn we naar de Devold fabriek geweest. Dit is een kledingmerk die voornamelijk thermo- kleding maakt. Bij de fabriek hebben ze ook een winkel. Hier kon je erg leuke thermokleding kopen. Zo leuk dat je de t-shirtjes ook wel zo aan kunt doen zonder iets erover. Na het nodige te hebben ingeslagen zijn we weer terug gereden. Onderweg hebben we bij Harry Schnitzel wat gegeten. Deze man heet niet zo maar dit is een restaurant met Nederlandse eigenaren waar je lekkere schnitzels kunt eten. Zij komen uit de Achterhoek. Zo zie je maar weer dat de wereld toch klein kan zijn. We waren tegen 5 uur weer thuis want het was best een eind rijden, maar het was een erg leuke tocht. Onderweg kon je duidelijk zien dat ook hier de sneeuw aardig aan het wegsmelten is. Her en der kwamen er stroompjes van de bergen af naar het fjord om zo de gesmolten sneeuw te lozen. En Wim R., ook hier is smeltende sneeuw een zooi. We wilden onderweg nog even door de sneeuw naar een watertje lopen, maar hier zakte je behoorlijk ver weg en in je voetstappen stond gewoon water. Dus natte sokken kregen we wel een beetje.
Zondag hebben we weer een tocht met de auto gemaakt. Nu de andere kant op. Dit was ook weer een erg mooie rit. Hier lag soms een halve meter sneeuw en even later lag er niets meer. Heel bijzonder. Ik heb dan ook behoorlijk vaak gezegd “ wat een apart land is dit toch” en dan in de goede zin bedoeld. Onderweg zijn we in een dal van behoorlijk hoge bergen gestopt. In dit dal lag geen sneeuw meer. Kort bij kwamen twee watervallen van de bergen. Aangezien de bergen hier erg hoog waren viel het water een behoorlijk eind. Het maakte dan ook veel lawaai, maar het was wel super mooi. Er waren verschillende stroompjes en watertjes. Al met al erg mooi.
Thuis aangekomen hebben we het spel “ Kolonisten van Catan” gedaan. Maarten heeft het eerste potje gewonnen. Dit tot grote opluchting van Manon. Maarten had gister met Carcasonne namelijk telkens verloren en dat vond ze toch een beetje zielig. Ik weet niet of voor Maarten het winnen ook zo leuk was want hij speelde met twee vrouwen die beiden niet erg goed tegen hun verlies kunnen en dit ook aardig goed laten merken.
Speciaal voor Gerben: Het is nu tien voor zes en nog niet donker.
Morgen ga ik weer naar huis. Natuurlijk ook weer erg fijn om Gerben en Sietse terug te zien.
Manon en Maarten heel erg bedankt weer voor jullie gastvrijheid en gezelligheid. Ik vond het weer superleuk. Volgende keer kom ik in de zomer!!!

Irene