Het echte leven is begonnen

Deze week zijn wij begonnen met het oppakken van ons nieuwe “levensritme” en langzaamaan beginnen we er in te komen. s'Ochtends om 5.00 uur gaat de wekker van Maarten, hij moet eruit om op tijd te zijn voor het melken. Hij zet dan zijn wekker voor mij (Manon) want ik hoef er pas om 6.30 uur uit. Aangezien mijn wekker nog ergens in 1 van de 56 verhuisdozen zit, moet Maarten nog maar een tijdje zijn wekker voor mij zetten.
Terug in schoolbanken is wel wennen. De lessen worden in het Noors gegeven met af en toe wat Engels. Vooral het voeren van gesprekken is erg leuk. Ik zit met een groep Irakezen, een Chinees, een Poolse en een Amerikaanse in de klas. De gesprekken die wij voeren komen nog niet veel verder als: “hoe heet jij” en “waar kom je vandaan”. We zijn dan helemaal trots als we met een volzin kunnen antwoorden. Hierna wordt er overgeschakeld op het engels. Alleen hebben wij ontzettend veel pauze. Dit is wel jammer van de tijd en hierdoor duren de dagen wel lang. Gelukkig staat de thee klaar en staat het eten op het vuur (elektrisch fornuis) als ik thuis kom.
Maarten werkt s'ochtends tot 11 uur en s'avonds om 5 uur gaat hij weer aan het werk tot 7 uur. Omdat hij op tijd weer weg moet, eten wij nu 4 uur s'middags. Voor de Noren is dit een normale tijd, maar voor is het nog wel een beetje vreemd. De Noren eten rond de klok van achten nog iets kleins zoals een boterham of een stuk pizza, maar dit vergeten wij tot nu toe iedere dag.

De sneeuwval is gestopt en langzaamaan smelt alles weer weg en komen er weer stukjes groen tevoorschijn. De hoofdweg is weer helemaal sneeuwvrij, maar de kleinere wegen zijn soms helemaal veranderd in ijsbanen. Het autorijden is met sneeuw best spannend om te doen. Vooral als er net de nacht ervoor weer een aantal centimeters is bijgevallen.
Het doen van boodschappen kan hierdoor best een uurtje langer duren, want voor alle boodschappen moeten wij met de auto op pad. Voor de vergeten boodschappen zit er een klein winkeltje in de buurt, maar als je hier wat koopt moet je wel eerst de houdbaarheidsdatum checken.
Op de boerderij is er nu buiten weinig werk voor te doen, maar deze week is Maarten, naast het melken, druk met het scheren van de koeien. Ook hier in Noorwegen is er altijd werk te doen op de boerderij; weer of geen weer.

In de stad draait alles al om kerst. De winkels zijn allemaal versiert met slingers en lampen en in bijna iedere etalage staat wel een kerstman. De Noren zijn nu ook al druk met het inkopen van kerstcadeautjes. Terwijl wij druk zijn met eten van pepernoten, zijn ze hier al druk met het maken van allerlei kerstlekkernijen. Eigenlijk mis ik sinterklaas wel een beetje. Gelukkig hebben wij voor dit jaar voldoende chocoladeletters, pepernoten en speculaas meegekregen zodat sinterklaas toch nog een beetje in Noorwegen is. Wie weet zijn wij volgend jaar al zo ingeburgerd dat ook wij in de ban zijn van kerst.

Dat de mensen ons nog niet vergeten zijn blijkt uit alle leuke berichten die wij krijgen zowel per e-mail als op onze weblog. Dit is helemaal geweldig! Het is iedere dag weer spannend om onze computer aan te zetten en te kijken wie er allemaal een boodschap hebben achtergelaten. Iedereen bedankt en ga vooral zo door. Jammergenoeg lukt het niet om overal een berichtje naar terug te sturen. (wij ontvangen bij het weblogbericht geen e-mailadres).

Ook mensen die ons niet kennen mogen natuurlijk een bericht achtergelaten op onze weblog.