Een leuk vooruitzicht

Tjonge, jonge wat hebben wij deze week onstuimig weer gehad. Het was nog niet zo erg dat de brug werd afgesloten, maar de wind raasde om het huis en de regen kwam met grote hoeveelheden tegelijk uit de lucht. Is dit nu het land van de sneeuw en winterkou?
Afgelopen zondag werden wij verrast met erg leuk nieuws: mijn zus met aanhang komt gezellig een paar dagen aanvliegen!! Ontzettend leuk om hun te kunnen laten zien waar wij leven en waar al onze verhalen over gaan. Ze komen volgende week al dus deze keer hoeven wij eens niet zo lang af te tellen. Het zal wel een beetje het gevoel van kamperen worden aangezien ons huisje eigenlijk geen ruimte biedt voor zoveel mensen, maar dit mag de pret niet drukken. Nu maar hopen dat de weergoden even een paar dagen wat beter gestemd zijn. Wel moet de kamer die nu dienst doet als kledingkast, opbergruimte en wasdrogerij weer omgetoverd worden tot slaapkamer. Gelukkig staan er wel bedden in dus deze klus is wel te klaren.
Maarten is deze week naar een bijeenkomst geweest van de melkfabriek Tine. In Noorwegen is er maar 1 melkfabriek die de melk afneemt van alle boeren. Hoe klein het bedrijf ook is of hoe afgelegen het ligt, ze moeten hier de melk op komen halen. Dit gebeurt iedere 2 dagen. Het thema van deze bijeenkomst was dierwelzijn. Natuurlijk is dit een onderwerp wat nog wel moeilijk te volgen is in het Noors. Zeker als er verhitte discussies ontstaan. Wat Maarten wel heeft opgepikt is dat dierwelzijn nog geen onderwerp is waar boeren heel erg warm voor lopen. Zij vinden dat zoals het nu gaat, prima is in het kader van dierwelzijn. In onze ogen zijn er wel verbeterpunten, maar wat het mooie van het boeren hier is, is de bijna idyllische kleinschaligheid en het minimale gebruik van antibiotica bij de dieren. Wat zeker beter kan is het stalklimaat. De koeien staan hier zelfs bij 5 graden onder nul nog te zweten op stal. Dit komt doordat de stallen heel laag zijn en weinig natuurlijke ventilatie hebben. Verder is iedere vierkante meter in gebruik dus de dieren staan dicht bij elkaar. Verder kennen ze hier geen afkalfruimte voor de koeien. De kalveren die in de winter geboren worden zien dus bij hun komst op deze wereld als eerst een mestrooster en een betonvloer. Dit lijkt mij nu niet het meest leuke begin.
Wat verder opgevallen is is dat ook hier de melkfabriek stuurt naar schaalvergroting. Alleen gaat het hier over groeien naar 60 tot 70 koeien. Maarten had dus het gevoel dat hij terug ging in de tijd toen er werd gediscussieerd over deze aantallen. Wij zijn benieuwd wat de toekomst op dit vlak zal gaan brengen.
Het werk bij de nieuwe boer verloopt prima al is het wel weer ouderwets vroeg opstaan. Om 4.45 uur loopt de wekker al af en staan de koeien met smart te wachten op Maarten. Nou ja, spreekwoordelijk dan, want deze koeien van deze boer zijn niet de meest prettige koeien om te melken. Ze trappen regelmatig van zich af en dit is niet leuk als je op je hurken het melkstel er onder moet hangen.
Mijn schilderwerk vordert gestaag. Het is ook een hele klus om deze muur vol met verf te krijgen. Ook mijn overal is voorzien van de benodigde verflagen. Dit tot groot vermaak van mijn chef. Hij vindt het erg amusant om te zien dat mijn overal na iedere schilderavond weer meer nieuwe kleuren heeft gekregen. Hoe het kan dat ik onder de verf zit weet ik niet, maar het gebeurt gewoon.
Vorige week heb ik geschreven dat ik mijn D-nummer heb aangevraagd en dat ik benieuwd was hoe lang het zou gaan duren voordat ik dit nummer zou hebben. Het is ongelofelijk maar ik heb het nummer maandag gekregen. Dit is een week eerder dan aan mij is belooft. Geweldig, af en toe gaan de dingen ook gewoon snel hier. Door dit nummer heb ik het gevoel dat ik eindelijk erkend ben als inwoner van Noorwegen en dat ik niet langer een`` vluchtelingenstatus ``heb. Wat verder een prettige bijkomstigheid is is het feit dat ik nu eindelijk ook salaris uitbetaald kan krijgen, want dit kan niet als je geen D-nummer hebt. Laat het geld maar komen!!
Dit weekend had een heel Nederlands karakter. Zaterdagavond weer overheerlijk gegeten bij de Nederlands op het eiland. Elke keer hebben wij weer het gevoel alsof wij er even helemaal uit zijn. Gezien het vroege tijdstip waarop de wekker s 'ochtends gaat hadden wij ons voorgenomen om het niet te laat te maken, maar gezelligheid kent geen tijd en ongemerkt is het toch weer 1.00 uur voordat je in bed ligt. Vanmiddag (zondag) Is de Nederlandse schapenboer op bezoek geweest en zijn er verschillende agrarische weetjes uitgewisseld. Zo vliegt het weekend heel aangenaam voorbij en staan we weer aan het begin van een nieuwe week met een leuk vooruitzicht!