Gevoelens

Ineens is het weer stil in huis. Heerlijk was het om even mensen om je heen te hebben die dezelfde taal spreken en die gewoon weten wie je bent. Het valt niet mee om mensen die niet jouw taal spreken te laten zien wie je echt bent. Je hebt het gevoel dat je een beetje een oppervlakkig persoon blijft. Soms wil je een grapje maken naar aanleiding van wat iemand doet of zegt maar je hebt geen idee met welke woorden je dit moet doen, dus uiteindelijk zeg je maar niets. Op het werk leggen mensen je uit wat je moet doen, maar na een paar minuten kom je erachter dat je het niet goed begrepen hebt, want ze vertellen dat je toch net iets anders moet doen. Op zo´n moment voel je je toch wel een beetje een sukkel. Natuurlijk geef je wel aan dat je het anders had begrepen en wordt je niets kwalijk genomen.
Wat ik echt mis is even heerlijk lachen. Niet gewoon een glimlach maar heerlijk uitbundig lachen met de mensen om je heen. Eén collega kan ook heel uitbundig lachen. Ik ben er nog niet achter waar hij om lacht, want hij werk alleen. Het schijnt dat hij lacht om iets op de radio. Deze man lacht zo vermakelijk dat je zelf ook even moet glimlachen. Overigens geven de mensen ons helemaal niet de indruk dat wij onaardig zijn, hoor. Het is gewoon een gevoel wat bij jezelf leeft.
Bij de mensen hier begint de winterdip toe te slaan. Iedereen is een beetje vermoeid en kijkt op maandag al weer uit naar het weekend. Wij zullen toch een maandje langer moeten wachten op de eerste lenteprikkels dan jullie daar in Nederland. Om toch een beetje het voorjaarsgevoel te krijgen heb ik hyacintenbollen gekocht voor op de kamertafel. De kamer geurt nu heerlijk naar de lente. Wanneer wij op de ´gebruiksaanwijzing´ van de hyacintenbollen kijken, blijkt dat dit kaartje heel makkelijk te begrijpen is; Er staat keurig in het Nederlands omschreven hoe je de Hyacintenbollen en lang en geurend bestaan kunt geven. De bollen komen, hoe kan het ook anders, uit Nederland.
Gisteren was een dag van gemengde gevoelens. Gevoelens van genieten, frustratie en hartelijkheid.
Een dagje mee naar de markt was echt even genieten. Er even tussenuit met voldoende tijd om lekker te kletsen en een kijkje te nemen in het gewone Noorse leven. Frustratie omdat de bus tot 2 keer toe niet volgens het tijdsschema uit het busboekje reed. s´Ochtends heb ik 50 minuten op de bus staan wachten waardoor ik de ferry mistte die ik eigenlijk had moeten nemen. De terugweg heb ik wederom 50 minuten in de koude wind staan wachten op vervoer richting huis. Uiteindelijk was het niet de bus die mij terug heeft gereden, maar een vriendelijke buschauffeur die klaar was met zijn werk en zijn bus op de parkeerplaats bij de ferry had gestald. Hij zag dat ik er toch wel een beetje koud uit begon te zien en kreeg medelijden met mij. Aangezien ik ondertussen echt koud was geworden en het een buschauffeur betrof die dagelijks mensen veilig thuisbrengt, besloot ik dat het wel verantwoord was om met deze man mee te rijden. Dit is echt de Noorse hartelijkheid die Noorwegen zo bijzonder maakt.
Zoals al gezegd heb ik gisteren op de markt gestaan. Hier hebben wij lamsvlees verkocht en dan hoofdzakelijk Pinekjøtt (ribben van het lam). De markt die wij hebben bezocht is van oorsprong een boerenmarkt, maar het boeren karakter is er wel een beetje af. Van de zeven marktverkopers die aanwezig waren, stonden er maar 2 met agrarische producten. Jammer genoeg loopt de interesse voor deze markten hard terug. Het aantal bezoekers, en hierdoor ook de omzet voor de marktverkopers, gaat hard achteruit. Logischerwijs is het gevolg hiervan dat er steeds minder verkopers op de markt staan. De mensen die nog kopen zijn vaak de oudere Noren die het vooral zien als een ontmoetingsplek waar even bijgekletst kan worden. De mensen die wat kopen zijn wel kritisch op wat ze kopen. In ons geval wordt er eerst uitgebreid bekeken of er voldoende vlees op de botten zit. Is dit naar wens dan willen ze het traditionele vleesproduct wel kopen. Volgende week gaan wij wederom naar een boerenmarkt en hopen dat er dan meer bezoekers zullen zijn die natuurlijk het overheerlijke vlees gaan kopen.
Dit weekend is het eindelijk na 3 weken weer heerlijk weer. Het kwik is gestegen naar 8 graden en de zon laat zich regelmatig zien. Met z'n drieen (Maarten, Baltazar en ik) hebben we heerlijk gewandeld en kunnen genieten van echte rust. Geen geraas van auto's of ander niet natuurlijk geluid. Op de achtergrond enkel het geluid van de wind die zacht door de boomtoppen blaast en en geknisper van onze schoenen in de laatste sneeuw die nog is achtergebleven na de winterse buien van afgelopen dinsdag. En als extraatje ook nog 2 overstekende herten op ons pad Op zulke momenten denken wij: Hiervoor zijn wij naar Noorwegen gekomen. Onze keuze is de moeite waard.