God Påske

Vorige week schreven wij nog zo enthousiast over het lentegevoel, maar dit lentegevoel hebben wij weer in de ijskast gezet. Afgelopen week heeft het namelijk met regelmaat gesneeuwd en er ligt nu zeker 40 centimeter sneeuw. De temperatuur komt overdag net iets boven nul uit en dooit het dus een beetje en hierdoor is de laag sneeuw niet doorgegroeid tot een meter dikte. We hebben nu dus een witte Pasen in plaats van een witte kerst.
Ondertussen begin ik een kleine beetje beroemd te worden. Dit doordat ik in de krant heb gestaan en wel met foto en mijn voor- en achternaam voluit geschreven. Normaal houd ik er niet zo van om in de belangstelling te staan, maar dit streelt wel een beetje mijn trots. Het is toch wel leuk als mensen je aanspreken omdat ze je in de krant hebben zien staan. Dit artikel is geplaatst naar aanleiding van de markt waar ik vorige week heb gestaan.
Het thuisfront, mijn ouders, maken dankzij onze emigratie een persoonlijke ontwikkeling door. Ze worden namelijk met de week handiger met de computer. Toen wij nog in Nederland woonden, wilden ze niets van computers weten. Zo'n ding heb je nergens voor nodig. Mijn moeder heeft het meteen wel leuk gevonden om te leren computeren en ze was hier ook al heel snel handig mee. Als ik niet uit kijk dan weet zij er over een half jaar meer van dan ik zelf. Ze weet mij allerlei bijzonderheden te vertellen en als ik vraag: “hoe weet je dat?” dan krijg ik het enthousiaste antwoord: “Gevonden op internet.” Mijn vader beweert altijd bij hoog en laag dat hij niet met een computer wil leren omgaan. Ondertussen leert hij ook om er dingen op te doen. Hij weet al hoe hij op moet nemen als ik bel met de telefoon via internet en van de week begon hij erover dat hij dingen aan het opzoeken was op internet. Mijn moeder moet nog wel een handje helpen, maar binnen een internetpagina weet hij zelfs al hoe je verschillende onderdelen kunt openen. Dan maar beweren dat het ondingen zijn die computers. Eerlijk gezegd ben ik super trots op ze dat ze zo hun grenzen aan het verleggen zijn. Voor ouders van Maarten is die computerwereld al gesneden koek. Die babbelen al jaren met hun kinderen via de computer.
Ondertussen ben ik naast de kennismaking met Noorwegen ook druk bezig met de kennismaking met Gambia. Niet omdat dit ons volgende thuisland moet gaan worden, maar nog voor mijn werk wat ik in Nederland deed. Ik ben druk bezig met het schrijven van een lesprogramma voor startende ondernemers in Gambia. Hiervoor moet ik verschillende situaties beschrijven en er vervolgens opdrachten aan toe voegen. Om dit te kunnen doen moet je wel weten wat de munteenheid is, welke namen mensen in Gambia hebben en wat bijvoorbeeld de plaatsnamen zijn. Gelukkig spreken ze daar Engels dus de taal is in dit geval geen probleem. Overigens kan ik alles gewoon via internet opzoeken dus dit is wel makkelijk.
Jullie vragen jullie vast ook allemaal af: hoe gaat het met boer vijf?!” Het antwoord is: prima. Deze boer heeft nu 16 koeien aan de melk en gemiddeld produceren ze 8700 liter melk per dier per jaar en hiermee melkt hij een quotum van iets meer dan 110.000 liter vol. Dit quotumjaar mogen de Noorse boeren 10% boven hun quotum produceren dus hij komt redelijk uit. De hoeveelheid melk die hij teveel denkt te hebben heeft hij in melkbussen en jerrycans staan. Deze melk word aangezuurd en is zo buiten tot ongeveer mei goed te houden en word aan de kalveren gevoerd. Hij en nog 1 van Maarten zijn boeren doen dit zo. Qua omvang is dit bedrijf een heel gemiddeld bedrijf voor de Noorse begrippen. Maarten moet nog steeds wennen aan deze kleinschaligheid. Iedere keer verbaast hij zich erover dat je met zo weinig dieren en zo'n klein quotum je boterham kunt verdienen en dan ook nog een grote boot in je achtertuin kunt hebben liggen. Voor de toekomst zullen deze boeren wel moeten gaan groeien om ook dan nog hun hoofd boven water te kunnen blijven houden.
Deze week is onze buurvrouw, de moeder van de boer, overleden. Zo lang wij hier wonen is ze al in slechte gezondheid en vaak in het ziekenhuis dus eigenlijk kennen wij haar niet. Wij hebben er dus ook geen verdriet om gehad. Wel hebben wij gezien dat er door een buurt heel waardig afscheid wordt genomen. Op de dag van de begrafenis wordt eerst de vlag half stok gehangen en wanneer ze begraven is, gaat de vlag in de top. Dit gebaar deed mij wel wat; het toont de betrokkenheid die de mensen hier nog met elkaar hebben.
Ondertussen zit er bijna 1 paasdag op en deze dagen worden hier met veel eten en drinken gevierd. Vandaag zijn wij wezen brunchen en morgen zijn wij uitgenodigd voor een paasdiner. Wij komen de paasdagen dus wel goed door. Ook al is er al bijna 1 paasdag voorbij, wij wensen jullie allemaal gezellige en smakelijke Pasen toe!!