schilderen op z'n noors

Dit verhaal schrijf ik zittend op de veranda heerlijk in het zonnetje. Wij hebben geluk om meteen ons eerste jaar hier te mogen genieten van de uitzonderlijke gunstige weersomstandigheden. Eerst hebben wij kunnen profiteren van de warmste winter sinds honderd jaar en nu begint het voorjaar ook nog eens uitzonderlijk droog. De zon staat nog steeds met regelmaat aan de lucht te stralen. Nu maar hopen dat dit nog even voort blijft duren, want woensdag krijgen wij weer hoog bezoek uit Nederland en het zou toch leuk zijn als Noorwegen zich dan op zijn best laat zien. Maarten heeft al van alles bedacht om te gaan doen, maar ik verwacht dat wij nog niet eens aan de helft van de lijst toekomen.
De boeren waren hier gisteren voor Noorse begrippen “ wild”. Dit kwam doordat het begon te regenen (één van de weinige regenbuien van de afgelopen 2 weken) en waren de weersomstandigheden ideaal om mest op het land te brengen. Wanneer je dan een boer met zijn grote stoere trekker met 110 pk aan ziet komen verwacht je ook een stoere mesttank achter de trekker, maar dit is allerminst het geval. Het zijn hele kleine tankjes die achter de trekker zitten. Je ziet ze dan ook continu heen en weer rijden om de tank opnieuw te vullen. De meeste boeren hebben geen vacuümtank maar moeten de mesttank van bovenaf met een elektropomp vullen. In Nederland kunnen de mesttanks zichzelf volzuigen. De mest wordt hier bovengronds uitgereden en hier maakt iets meer mest op het land niet zoveel uit. Sommige weilanden zijn met een dun laagje bruine kleur bedekt.
Eén van onze doelen hier in Noorwegen is iedere dag gezellig samen eten. Op dit moment lukt dit niet omdat ik af en toe op het werk blijf eten om hierna een paar uur te kunnen schilderen. Eet ik thuis dan is het ook niet altijd even gezellig. Gelukkig is de reden niet zo ernstig. Wij hebben uitzicht op het water vanaf onze eettafel en Maarten is nogal bang dat hij spannende gebeurtenissen op het water gaat missen. Om dit te voorkomen staat standaard de verrekijker op tafel en wanneer hij dan tijdens het eten iets ziet bewegen op het water moet hij toch eerst uitgebreid bekijken wat dit is. Vervolgens krijg ik hier verslag van. Maar een man aan tafel die de meeste tijd met een verrekijker voor zijn ogen zit is natuurlijk niet echt heel gezellig.
Ondertussen hebben wij kennis gemaakt met een hele nieuwe manier van schilderen. De boer waarbij wij op het erf wonen heeft deze week zijn koeienstal, kippenhok, rommelschuurtje en garage annex paardenstal in 2 dagen tijd helemaal geschilderd. Dit heeft hij met een soort compressor gedaan. Deze zuigt de verf op uit een grote verfbus en blaast dit vervolgens op de muren. Naast de gebouwen had ook hij een rode kleur, maar alles ziet er nu weer piccobello uit. Alleen de kozijnen moeten wel gewoon met de kwast geschilderd worden.
Op de weg wordt het qua geluid een stuk rustiger en dit komt omdat de spijkerbanden van de wielen gehaald zijn. In de winter rijdt 80 % van de Noren met spijkerbanden. Hierdoor hebben ze het gevoel dat ze met gladheid niets kan overkomen en rijden dan als idioten over de weg, ook als er zo'n 3 cm dikke ijslaag op de weg ligt. In de krant staan dan ook dagelijks meerdere ongelukken beschreven. Ze mogen tot half april met spijkerbanden rijden, rijden ze hierna nog met spijkerbanden dan kunnen ze een dikke bekeuring verwachten. Hoe handig dit ook is tijdens de winter, voor de wegen is het een ramp. Nu zie je ook overal dat er hele stukken asfalt uit het wegdek gesleten is en moet alles weer gerepareerd worden voor het zomerseizoen. Dit kost veel tijd en veel geld. Tegen de gladheid wordt hier altijd met steentjes gestrooid en deze zijn de afgelopen weken met een speciale vrachtwagen van de weg af gezogen. Een winter hier brengt dus heel wat kosten met zich mee. Maar goed dat Nederland niet zulke winters heeft, want dan zou Wouter Bos zich nog meer zorgen maken over zijn staatskas en zou de BTW wellicht nog verder omhoog moeten.
Ondertussen wordt het steeds moeilijker om onderwerpen te bedenken voor de vulling van het weblogverhaal dus vragen zijn altijd welkom. Wij hebben dan weer wat onderwerpen waar over geschreven kan worden.