Loslopend/Kruipend wild

Wat zijn wij deze dag idyllisch begonnen. Zittend op onze veranda, de zon prikkelend op onze huid, onze trouwe viervoeters liggend aan onze voeten en op de achtergrond de geluiden van grazende koeien en zoemende naar nectar zoekende bijen en hommels. Terwijl wij heerlijk van de warmte van de zon kunnen genieten, hebben wij uitzicht op besneeuwde bergtoppen. Afgelopen week zijn deze toppen van een laag verse sneeuw voorzien. Terwijl hier de regen uit de lucht kwam vallen, sneeuwde het nog in de bergen.
Vanmiddag hebben wij de wandeling gemaakt die wij in de winter verschillende keren al glibberend en glijdend hebben gemaakt. Het wandelen was nu een stuk gemakkelijker en wij hebben zelfs even de voeten in het ijskoude rivierwater gestoken. Door deze rivier stroomt allemaal smeltwater en je kunt je dus wel voorstellen hoe koud dit water is. Baltazar vindt het heerlijk om hier languit in te liggen, al houdt hij het niet heel lang vol ondanks zijn dikke vette vacht. Op de terugweg heb ik de schrik van de dag gehad; Ik loop heerlijk om mij heen te kijken en af en toe kijk ik even naar beneden om te voorkomen dat ik mijn enkels verzwik op uitstekende stenen. Ineens zie ik iets liggen wat lijkt op een stukje touw. Ik span mijn beenspieren aan om er met de punt van mijn schoen een tikje tegen aan te geven. Zie ik ineens dat dit stuk touw een kop heeft! Het is dus geen stuk touw maar een slang. Ik slaak een gilletje en Maarten kijkt verschrikt achterom en ziet dan ook de slang. Hij is oog in oog met dit dier. Terwijl Maarten hem afleidt, al fotomakend, durf ik er heel stilletjes omheen te lopen. Eigenlijk was het maar een heel klein slangetje van 40-50 centimeter lang, maar ik vind reptielen hoe klein ze ook zijn enge beesten. Na wat zoekwerk op het internet denken wij dat het een adder (hoggorm) is. Deze zijn wel giftig, maar je gaat er niet dood aan dus eigenlijk was mijn paniek een beetje voor niets.
Ondertussen hebben wij al heel wat dieren in het wild gezien. Reeën, herten, een vos, bruinvissen en nu dus ook een slang. Maarten is donderdagavond nog op pad geweest om herten te spotten en hij heeft ze gezien. Uiteindelijk zo'n 15 stuks. Op dit moment zijn er te veel reeën en herten en de boeren beginnen te klagen, want de dieren eten de weilanden kaal en zorgen ervoor dat de boeren niet genoeg gras hebben voor hun koeien. Zij eisen dat er maatregelen genomen gaan worden. Ik denk dat de jagers er wat extra werk bijkrijgen in de winter.
Nu wij hier in Noorwegen wonen, zijn wij wel een aantal illusies armer over Nederland. Zo is voor ons Nederland niet langer meer het tulpenland en weten wij nu ook dat ondanks dat wij zulke kaaseters zijn wij niet zo slim zijn geweest om de kaasschaaf uit te vinden. In bijna iedere Noorse bloementuin staan tulpen in verschillende kleuren, maten en modellen. Zoveel tulpen zie je niet in de gemiddelde Nederlandse bloementuin. Kom je in Molde dan zijn alle bloemperken gevuld met tulpen. Dat terwijl Molde de stad van de Rozen is. Wat betreft de kaasschaaf: hebben jullie dezelfde illusie dan dat wij jaren gehad hebben dan zal ik even een klein stukje onderwijs geven. De kaasschaaf is in 1925 ontwikkeld door een timmerman (Thor Bjørklund) woonachtig in Lillehamer. Zijn inspiratiebron was de houtschaaf. De zuivelfabrieken waren eerst huiverig voor de schaaf en waren bang dat dit negatieve gevolgen zou hebben voor de verkoop van kaas omdat de plakjes dunner zijn dan wanneer je met een mes snijd. Nu verkopen ze zelf kaasschaven. In de toeristenwinkel zul je hier ook zeker de kaasschaaf aantreffen net als in Nederland de Delfsblauwe klompen.
Gistermiddag hebben wij onverwachts een heel gezellig borreluurtje gehad. De boer en zijn vrouw waar wij het huis van huren, die tevens onze buren zijn en een werkgever van Maarten, kwamen even onze tuinwerkzaamheden bewonderen en boden weer van alles aan om te gebruiken zoals de bosmaaier en paardenmest. Aangezien het tijd was om wat te drinken en wij al meerdere keren bij hun op de borrel zijn geweest, werd het de hoogste tijd dat zij bij ons wat kwamen drinken. Zo gezegd, zo gedaan. Het zijn schatten van mensen en proberen rustig en duidelijk te praten, zodat wij gewoon in het Noors met hun kunnen kletsen en dit gaat al heel aardig. Helemaal met behulp van een woordenboek op tafel. Wij hebben een boek met Nederlands-Noors en ook Noors-Nederlands. Wilden wij iets zeggen maar wisten wij het woord niet dan zochten wij het op en andersom wanneer zij woorden wilden gebruiken die voor ons nieuw waren dan zochten ze de Nederlandse betekenis. Op deze manier hebben wij heel gezellig de middag doorgebracht en hebben wij meteen weer wat nieuwe woorden geleerd.
Overigens is gezellig borrelen hier ook een kostbare zaak. Hier betaal je voor 6 flesjes net zoveel als in Nederland voor een krat vol met bier en kost een fles Pisang Ambon (mijn favoriete drankje) hier twee keer zoveel als in Nederland. Dus naast een rookverslaving kom je hier ook snel van een drankverslaving af. Ondanks deze gezondere levensstijl ligt de levensverwachting van de Noren niet veel hoger dan die van de Nederlanders. Gemiddeld worden de mannen hier 77 jaar oud en vrouwen 82 en dat is bijna gelijk aan Nederland waar de mensen een half jaartje minder oud worden.