En de boer....hij werkt ook op het land

Jammer voor de weblogverhalen, we beginnen hier echt in een gewoon levensritme te komen en zijn er weken dat er weinig nieuwe spannende dingen beleefd worden. Maarten begint al helemaal door te krijgen wat de werkwijzen zijn van de verschillende boeren. Er is 1 boer die zich helemaal niet druk maakt om het welzijn van zijn dieren en het liefst zo min mogelijk in de stal wil zijn. De klauwen van de koeien worden niet bekapt en ook al is het het mooiste weer van de wereld en staat het gras 3 kontjes hoog, de koeien staan nog gewoon op stal. Als het even kan blijven de deuren ook nog dicht zodat ze zelfs geen frisse lucht op kunnen snuffen. Om voor zo'n boer te werken is wel lastig, want het liefst gooi je het roer hier helemaal om en wil je de koeien eens even helemaal “vertroetelen”. De boer waar wij bij op het erf wonen hebben wij erg onderschat. Hij werkt echt stevig door op de boerderij. De koeien gaan lekker naar buiten, ze staan mooi op de benen en de boer maakt zich druk om de graslanden er goed bij te hebben liggen. Om dit voor elkaar te krijgen is een Noorse boer toch wat drukker dan de Nederlandse boer. Hier zitten namelijk heel veel stenen in de grond en het kost heel wat tijd om deze stenen te verwijderen. Sommige boeren hebben een machine die de stenen raapt en de anderen doen het met de hand. Zo ook de boer waar Maarten nu werkt en jullie raden het al: Maarten mag deze stenen rapen. Het is een vermoeiende klus, maar met het zonnetje hoog aan de hemel en met een verfrissend windje is het helemaal geen straf om dit te doen. Ondertussen is Maarten al behoorlijk verkleurd in zowel bruin als roodtinten. De Noorse boeren kennen geen vaste omheining om het land. Ik denk dat het ook heel lastig is om heiningpalen in de grond te krijgen met al die stenen. Verder kan het niet omdat er in de winter zoveel sneeuw kan vallen dat de palen of het draad knappen onder de last van de sneeuw. Voordat de koeien naar buiten kunnen worden eerst alle percelen afgezet met plastic paaltjes of glasfiberpalen. Een hele klus. Na het melken kan Maarten niet meteen aan het werk op het land, maar begint hij eerst met de dagelijkse zoektocht naar 9 kalveren. Deze diertjes mogen ook van het de frisse buitenlucht genieten. Om onverklaarbare reden gaan ze s'nachts op avontuur en gooien de omheining aan de grond en verkennen de buurt. Afgelopen nacht zijn ze voor het eerst binnen de omheining gebleven.
Wat nog steeds een bijzondere ervaring is, is dat het bijna niet donker wordt in de zomer. Gisteravond liepen wij om half 1 naar huis en het was nog licht buiten. Het schemert dan wel iets, maar je kunt nog prima zien waar je loopt. Maarten heeft wat moeite om op tijd in bed te komen; om elf uur s'avonds heb je het idee dat het pas half 9 is. Het valt dus ontzettend mee met de duisternis hier. Over het gehele jaar bekeken hebben wij hier meer licht dan jullie daar in Nederland.
Gisteren zijn wij naar een rommelmarkt geweest. Een collega van mij was er helemaal enthousiast over en had zelfs een hele routebeschrijving voor mij gemaakt. Wij konden het dus niet nalaten om even te gaan kijken. Het voldeed helemaal aan onze verwachtingen. Het stelde eigenlijk niet zoveel voor. Het was in een buurthuis en hier stonden een aantal tafel opgesteld en daarop stonden wat boeken, glaswerk, koffiebekers en wat andere prulletjes voor in huis. Met 10 minuten hadden wij alles gezien. Om de kas toch nog een beetje te spekken hebben wij een kopje koffie met koek genuttigd. Wij hebben mijn collega echt een plezier gedaan om even te komen en dat was de moeite meer dan waard. Ik bedenk me wel iedere keer dat een Noor zijn ogen uit moet kijken in Nederland. Noorwegen is 8 keer zo groot als Nederland met met ¼ van het aantal inwoners, dus voor hun moet Nederland ogen als een mierennest. Vervolgens blijkt dan ook nog eens dat wij alles in het groot doen. Wij houden van grote feesten, grote rommelmarkten en grote festivals. Overigens kennen ze hier ook een groot festival en dit is het Jazzfestival in Molde. Hier komen ruim 100.000 bezoekers naar toe afkomstig uit de hele wereld. Dit festival wordt in juli gehouden en daar zullen wij zeker een bezoekje aan gaan brengen.
Zo blijkt iedere keer maar weer dat ieder land alles op zijn eigen manier doet en dit maakt het leven in een ander land ook zo leuk. Je doet nieuwe indrukken op, sommige zijn grappig andere verbazingwekkend en andere keren denk je: hier kunnen wij nog wat van leren. Voor ons blijft het leven in Noorwegen dus nog wel even een avontuur ook al zijn niet alle dagen meer even spannend.