van alles en nog wat

Ongelofelijk maar waar: Hier in Noorwegen is het het beste weer van heel Europa. Strak blauwe lucht, de zon hoog aan de hemel en temperaturen die de 25 graden makkelijk halen. Dan te bedenken dat ik serieus heb overwogen om mijn zomer kleren allemaal maar naar het leger des heils te brengen omdat ik dacht dat ik ze niet meer nodig zou hebben. Nu maar hopen dat dit weer blijft doorzetten in de zomer en dat het niet, net als vorig jaar, een regenachtige zomer gaat worden.
Gisteren zijn wij naar het stadsfeest geweest. Wij hebben daar ook een ander beeld van Noorwegen gezien, dan dat je verwacht. Allemaal gebruinde mensen in korte broeken en luchtige bloesjes en hempjes. Op het water allemaal plezierboten variërend van kleine motorboten tot grote zeilboten en jachten. Wanneer je dit zo allemaal ziet terwijl je lekker op een terras zit met een glas drinken voor je, heb je even het idee dat je ergens in het Middenlandse zee gebied zit in plaats van Noorwegen. Het land dat geassocieerd wordt met kou,sneeuw, regen, weinig zon,altijd donker en muggen. (die in ons gebied bijna niet voorkomen) Ondanks dat er volop geadverteerd is met het stadsfeest waren er niet heel veel mensen, maar het was gezellig druk en de muziek... ach daar moet je maar net van houden.
De eerste boeren hebben hier voor de eerste keer gras gemaaid en voor dit gebied is dat vroeg. Het gras schudden zoals de Nederlandse boeren dat doen, doen ze hier niet. Ze zeggen dat de maaimachine het gras al ver genoeg uit elkaar schud en dat het daarom niet nodig is. Binnen een dag is het gemaaide gras hier alweer van het land.
Met dit mooie weer schieten de bloemen allemaal de grond uit; zowel in de tuin als in de natuur. Er zijn bloemen die zowel bij mij in de tuin staan als in de bermen groeien. Eigenlijk heb ik dus gewoon onkruid in de tuin staan. De lupine is een bloem die hier rijkelijk in het wild bloeit in verschillende kleuren. Het is schitterend als je over de weg rijd en de gekleurde bermen ziet. Verder groeit hier ook Vrouwenmantel in het wild. Het is de kleinere versie en is al weken in de bermranden te vinden. Ondertussen ga je je wel afvragen “wat is nu onkruid”. Ik denk meteen aan wat mijn zus al eens gezegd heeft:” Onkruid is pas onkruid als je niet blij bent wanneer het in je tuin staat. Vind je het mooi dan laat je het toch staan.” Ik ben het hier helemaal mee eens!
Het is weer de tijd van de stakingen. Noren zijn hier goed in. Het vliegtuigpersoneel heeft al gestaakt en nu denken de medewerkers van de melkfabriek erover om te gaan staken. De boeren hebben al een brief gehad dat de kans bestaat de melk binnenkort niet opgehaald wordt. Dit is al eerder gebeurt en de boeren moesten toen de melk weggooien. Al het werk is dan gewoon voor niets. Jammer genoeg gaan ze bij mij op het werk niet staken, terwijl ze hier best reden toe hebben. De leiding wil namelijk dat de machines meer gaan produceren en om dit te bereiken, willen ze dat wij 3 weken lang iedere week 10 uur extra gaan werken. Wij krijgen dan een 47,5 urige werkweek en de 4e week zijn wij dan vrij. Klinkt lekker zo'n week vrij, maar wat heb je eraan als je partner niet vrij is en wat doe je in de winter als je niet lekker naar buiten kunt? Verder is het lichamelijk best zwaar werk. Je moet veel tillen en je staat de hele dag achter de machine of werkbank. Af en toe heb je werk waar je even bij kunt zitten, maar 90% van het werk doe je staand. De weken dat wij niet werken moeten opgevangen worden door nog te werven personeel. Aangezien het moeilijk is om voor dit werk personeel te vinden,zal het nog wel even duren voordat het ingevoerd gaat worden. Ik ben er in iedergeval niet blij mee en veel van mijn collega's ook niet, maar ze durven niets te zeggen omdat ze bang zijn hun baan te verliezen. Ik ga in iedergeval maar eens rustig verder kijken naar een ander baantje, want ik ben niet naar Noorwegen gekomen om alleen maar te werken.
Omdat het niet echt donker wordt kan het gebeuren dat je op de meest vreemde tijdstippen gaat wandelen. Zo ook gisteravond. Om 22.00 uur piept de telefoon, want we hebben een SMS. Of we zin hebben om bij Aukra (30 minuten hier vandaan) een mooie zonsondergang te gaan bekijken. We moeten wel de wandelschoenen aan. Wij kijken elkaar aan en zeggen:” best leuk om even te doen.” 3 kwartier later dus al 22.45 uur lopen en klimmen wij richting een bergtop waar je mooi over het water uit kunt kijken. Tenminste, dat is de bedoeling, maar eigenlijk zien we alleen maar wolken en geen zon. De bergtop is voordat we boven zijn zelfs helemaal in de wolken. Die mooie zonsondergang is deze keer aan ons voorbij gegaan. Toch is het de moeite waard geweest. Wie had gedacht dat je op zo'n tijdstip nog gewoon even gaat wandelen zonder zaklamp nodig te hebben? Wij hebben het toch maar weer even meegemaakt. Op dit moment gaat de zon om 23.30 uur onder en komt die om 3.45 uur al weer op. Je zou haast vergeten om naar bed te gaan want donker word het niet meer.
Ondertussen hebben wij ook onze officieele inwonernummers van Noorwegen. Het heeft even geduurd en je moet er wat moeite voor doen, maar eindelijk staan wij hier ingeschreven in het bevolkingsregister en hebben wij ons definitieve persoonsnummer. Om dit te bereiken heb je een werkvergunning en dus een arbeidsovereenkomst nodig en een huurovereenkomst voor een woning voor een periode van minimaal 6 maanden. Dit lijkt heel simpel, maar je moet heel wat keren naar de politie en het gemeentekantoor om alles te regelen. Ach ja zo werkt het hier nu eenmaal. Niets aan te doen, het hoort er gewoon bij.