Vermoeiend!

Wat kijken wij er naar uit: vakantie! Over 3 weken is het eindelijk zover. Veel mensen vertellen en schrijven dat het eerste jaar in een nieuw land wonen ontzettend veel energie kost. Nou, dat klopt. Er zijn dagen dat je het gevoel hebt een marathon gelopen te hebben terwijl je hele gewone dagelijkse dingen hebt gedaan. Vooral Maarten had niet verwacht dat alles zoveel energie zou kosten. In Nederland is het lezen van de krant een vorm van ontspanning. Dat is hier niet het geval, wanneer je hier de krant uit hebt, heb je het gevoel dat je een ingewikkeld studieboek hebt gelezen. Met z'n tweeën proberen wij uit te vogelen wat er hoogstwaarschijnlijk vertelt wordt in een artikel. Heel handig is dat wij elkaar qua woordenschat heel goed aanvullen. Al krantlezend leren wij elkaar een beetje Noors.
Op het werk voer ik helemaal een taalstrijd, want ik werk samen met een Litouwer en een Pool. De Litouwer woont nu 6 jaar in Noorwegen en met hem praat ik Noors. Alleen spreekt hij dingen op zijn manier uit met een Litouwse tongval en ik met de Nederlandse tongval. Soms gaat wij maar aan het tekenen op de werkbank om duidelijk te maken wat we bedoelen. Om vervolgens te zeggen: O maar dat woord ken ik wel. De Pool woont pas een week of zes in Noorwegen en spreekt geen woord Noors en hiernaast spreekt hij een heel klein beetje Engels. Hoe leg je zo iemand uit dat hij in een betreffend plankje aan beide zijden 2 gaten moet boren met een boor van 5 millimeter en dat je vervolgens een ander kopje op de boor moet zetten om het gat een stukje op te boren voor de schroefkop. Dit opzetstukje zal wel een hele mooie naam hebben, maar in geen van de 3 talen (Nederlands, Noors en Engels) weet ik de naam niet. Luisteren we naar de radio dan moet ik woorden voor hem vertalen, maar soms kent hij het Engelse woord ook niet. Op zulke momenten heb je het gevoel dat je intellectuele hoogstandjes uit moet voeren om met iemand te kunnen babbelen. Soms zet ik de taalknop verkeerd om en begin ik tegen een Noor in het Engels te praten en tegen een Engels sprekende Pool Noors. Ben ik helemaal de weg kwijt dan babbel ik Nederlands. Wil het werk niet helemaal lukken dan mopper ik heerlijk met mijzelf in het Nederland. Welke woorden ik dan gebruik maakt niet uit want niemand die het begrijpt. Alleen het woord “shit” is grensoverschrijdend en iedereen begrijpt precies wat ermee bedoelt wordt.
Wat voetbal betreft weet iedereen mij prima duidelijk te maken dat Nederland zo goed heeft gespeeld! Voetbal kent geen taalbarrière en als het daarover gaat, begrijpt iedereen elkaar. Ik ben ook gewoon verplicht om het te volgen anders kan ik niet eens meepraten. Het voetbal volgen wij dus op de voet. Maarten iets meer dan ik. De wedstrijd van vrijdag hebben wij samen met Jan en Wies gekeken. Zelfs ik moet bekennen dat die jongens een goed potje voetbal hebben laten zien. Nu maar hopen dat ze niet overmoedig raken. Dit is een van de laatste keren dat wij gezellig met Jan en Wies wat ondernemen, want volgend weekend zitten zij met hun al hun bezit weer in Nederland. Jammer, we zullen ze gaan missen. Vergeten zullen ze zeker niet, want er is hier al van alles achtergelaten. Straks gaat de verhuiswagen leeg terug naar Nederland, want onze kasten beginnen ondertussen behoorlijk vol te raken.
Deze week zijn de werknemers in de melkfabriek aan het staken gegaan en de melk werd dus niet opgehaald, alle melk van deze week is in de mestput terecht gekomen, vanmiddag hoorden we dat de melk morgenvroeg wel weer opgehaald word dus de staking is gelukkig weer voorbij. Maarten heeft deze week zo'n 3000 liter melk weg moeten laten lopen.
Het weer kent hier hoge pieken en diepe dalen. Zo vrolijk als ik vorige week schreef over het fantastische zomerse weer, zo triest is het afgelopen week geweest. Zondagmiddag is de regenkraan opengezet en vrijdagmiddag is het pas weer gestopt met regen. Mijn lupines in de tuin zijn afgebroken en de pioenroos heeft als zijn blad laten vallen. Om te redden wat er te redden valt heb ik nu de afgebroken bloemen maar op een vaas gezet. Lupines in het wild plukken is dus nog even niet nodig. Op de vraag of je ze hier gewoon uit de bermen mag plukken heb ik geen antwoord. Maar mam, je weet toch dat ik zonder schaamte bij iemand anders bloempjes ga plukken!( als kind plukte ik ze gewoon bij de buurvrouw in de tuin.) Op dit moment is er wel een discussie gaande over de wilde Lupines. Dit omdat het eigenlijk geen Noorse bloem is en nu andere plantensoorten verdrijft. Mij kan het niet schelen of ze ook over zijn komen waaien uit een ander land. Ze zijn schitterend en daar gaat het om.
Na regen komt zonneschijn en vandaag genieten wij weer van heerlijk weer. De Noren pakken bij iedere zonnestraal meteen de kans om weer wat bijkleuren, want de t-shirten gaan uit en de korte broeken gaan aan. Een Nederlander kijkt het eerst eens twee dagen aan en begint dan langzaam wat kleren uit te trekken. De Noren niet, schijnt de zon dan moet alles bloot. Noren lopen er altijd iets luchtiger bij dan Nederlanders. Lopen wij met een winterjas buiten dan lopen zij in een trui. Hebben wij de winterjas aan de kapstok laten hangen en durven wij zonder jas naar buiten dan loopt de Noor al in een t-shirt. Alleen kleine kinderen die blijven heel lang warm ingepakt en je ziet bijna de stoom uit de oortjes komen. Het blijven rare mensen die Noren.