Druk,druk,druk.

Tjonge, dit is zo'n drukke week geweest dat ik echt na moet denken wat wij aan het begin van de week gedaan hebben.
Vorige week zondag hebben wij geholpen met de åpen gård. Dit is te vergelijken met een open dag op de boerderij zoals deze in Nederland ook wel eens georganiseerd worden. Ieder jaar wordt dit bij 1 boer in dit gebied georganiseerd en de andere boeren uit de omgeving helpen om deze dag tot een succes te maken. Ontzettend leuk om te doen, want zo zie je weer eens nieuwe gezichten. Natuurlijk is het ook wel een beetje spannend; je moet praten met allemaal mensen die ons eigen ontwikkelde Noorse taaltje niet kennen. Op de boerderij waren verschillende weitjes met hierin verschillende dieren. Voor kleine kinderen is dit natuurlijk helemaal geweldig. Verbazingwekkend is om te zien dat heel veel kinderen bang zijn voor kippen, maar niet voor paarden. De boer die het bedrijf had opengesteld woont aan de andere kant van het fjord en hij woont aan de landingsbaan van het vliegveld. Dit is toch wel apart, woon je in een land met heel veel ruimte, woon je als boer bijna op het vliegveld. Slechts 3 % van het Noorse grondoppervlakte wordt bewerkt, hadden ze dan het vliegveld niet iets verder naar links kunnen leggen? Zelf hebben wij ook weer het één en ander geleerd tijdens deze dag. Zo weten we dat er circa 260.000 melkkoeien zijn in Noorwegen (in Nederland zijn er circa 1,5 miljoen). 95% van de Noorse landbouwproducten worden in Noorwegen afgezet/geconsumeerd. Wie wist dat er 50. 000 paarden in Noorwegen zijn en dat een gemiddelde Noor 57 kilo aardappelen per jaar eet? Wij niet.
Maandag en dinsdag heb ik een onderzoek gehad in het ziekenhuis. Natuurlijk niet 2 hele dagen, maar op de maandag zijn ze vergeten alles te onderzoeken en zo mocht ik op dinsdag nog weer een keer terugkomen. Niemand had mij gewaarschuwd dat het best een pijnlijk onderzoek is. Gelukkig zijn de zusters aardig dus dit verzacht de pijn altijd weer. Aanstaande dinsdag zal ik geopereerd gaan worden. Ben benieuwd of dit soepel gaat verlopen of dat er toch nog wat “hobbeltjes” genomen moet worden.
Woensdag aan het eind van de dag zijn mijn ouders met de camper voor komen rijden, samen met Reini en Wim. Deze camper is afgeladen vol. Ze hebben voor 5 weken eten bij zich. Alsof je in Noorwegen geen eten kunt kopen. Van te voren was ik toch een beetje zenuwachtig, want je wilt ze perfect onthalen met een huis vol gezelligheid en gaat je dit wel lukken? Op het moment dat ze dan het erf op rijden ben je alleen nog maar blij dat ze er zijn. Donderdag hebben we geen spannende of bijzondere dingen gedaan. De heren hebben de omgeving een beetje verkend en de dames hebben zich een beetje gesetteld in de camper. Vrijdag hebben wij met de camper de omgeving bekeken. Allereerst zijn wij met een omweg naar Bud gereden. Dit is een heel klein vissersdorpje dat uitzicht heeft over open zee met aan de kust grote rotsblokken in het water. Hier krijg je meteen het gevoel dat natuur nog de kans heeft om zijn gang te gaan en dat jij als mens gewoon een toeschouwer bent van dit natuurspektakel. Hierna zijn wij doorgereden naar de Atlanterhavsveien. Deze hebben wij nu al een paar keer gezien, maar het blijft schitterend om te zien. Ben je bij ons in de buurt dan moet je dit toch even bijkijken.
Zaterdagmiddag zijn wij met de ferry naar Vestnes gevaren. Hemelsbreed ligt dit maar ± 15 kilometer bij ons vandaan maar door het water heb je wel ruim 2 uur nodig om hier over de weg te komen. Erg prettig dus dat er ook een ferry is die ons er heen kan brengen. Aan de overkant aangekomen zijn wij naar “Harry Schnitzel” gereden. Dit is een Nederlander die samen met zijn vrouw een schnitzelrestaurant met camping heeft. Ze hebben hier een keer in Nederland mee in de krant gestaan en mijn ouders hadden er al zo veel over gehoord dat ze dit graag wilden bezoeken. Het zijn leuke hartelijke mensen die met hard werken iets leuks neerzetten. De omgeving daar is niet te vergelijken met de omgeving bij ons thuis. Het is er ruiger en de vegetatie op de rotsen is anders. Hierdoor krijg je een hele ander sfeer. Vanzelfsprekend hebben wij hier schnitzel gegeten.
Vandaag hebben wij de Trollstigen getrotseerd. Dit is één van de bekendste wegen in Noorwegen en leidt je door een bergmassief met spectaculaire uitzichten. Zoals Reini zegt: het is zo mooi en indrukwekkend, dit is met geen foto vast te leggen en er zijn geen woorden om het te beschrijven. Misschien zegt dit voor jullie genoeg. Als je het wilt weten moet je gewoon zelf komen kijken!