Op bezoek

Iedereen ontzettend bedankt voor de bemoedigde mails en smsjes voor mijn operatie. Fijn om te weten dat, hoe ver je ook weg bent, mensen toch nog met je meeleven. Ik ben nog nooit zo nerveus geweest als tijdens de operatie. Het zweet stond op mijn voorhoofd. Ik heb heel bewust gekozen voor een plaatselijke verdoving. Stel je voor dat ze je verkeerde hand opensnijden doordat je in je beste Noors iets verkeerds hebt gezegd. Ik houd graag de touwtjes zelf in handen en nu kon ik ingrijpen mocht het verkeerd gaan. Gelukkig hebben de artsen de juiste hand geopereerd en langzaamaan kan ik mijn hand al weer een kleine beetje gebruiken. Ik heb er geen pijn aan gehad dus af en toe ben ik een beetje overmoedig, maar dat merk ik vervolgens snel genoeg. Wat mij erg heeft verrast is het feit dat het ziekenhuis mij de volgende dag heeft gebeld om te horen of alles goed gaat en of ik lekker geslapen had. Bij het ziekenhuis was het nu ook een stuk drukker dan de vorige keer, maar het is nog steeds een stuk rustiger dan bij de Nederlandse ziekenhuizen. Thuis wordt ik nu heerlijk verwend. De afwas wordt voor mij gedaan, de badkamer wordt keurig netjes gehouden en mijn wasje wordt gestreken. Het bezoek mag van mij dus nog best een tijdje blijven!
Vrijdag zijn wij gezellig een dagje met z'n allen op stap geweest. Na een regenachtige donderdag was het tijd om weer wat te bekijken. We zijn naar het eiland Midsund gereden. Hier zijn Maarten en ik in de zomer ook al een keer geweest en het is een schitterend eiland. Alles straalt rust en gemoedelijkheid uit en dit terwijl de kustlijn op sommige plekken behoorlijk grillig is door de rosten die boven het water uitsteken. Wim R. voelde hier zich zo op zijn gemak dat hij gewoon ongevraagd het huis van bewoners van het eiland heeft bekeken. Nou ja, hij dacht dat het een museum was en dat daarom alle deuren open stonden. Gelukkig is de eigenaar een hele vriendelijke man waar wij even mee hebben staan kletsen en hij is het wel gewend dat mensen zomaar zijn huis in lopen. Wim hoeft zich dus niet schuldig te voelen.
Emigreren heeft voor de familiebanden voordelen, want nu komt er nog eens een neef op bezoek die je in Nederland in geen jaren hebt gezien. Geen idee waarom wij elkaar in Nederland nooit zagen. Hij is op vakantie met de motor en maakt een rondrit door Zweden en Noorwegen en dit vond hij meteen een goede gelegenheid om ons even te bezoeken. Leuk deze spontane bezoekjes. Iedereen die zin heeft en in Noorwegen is: Kom gerust even aanwippen voor een bakkie koffie!
Nu de bevindingen van een “rustende” melkveehouder uit Vierakker: Vrijdag mocht ik Maarten helpen met koeien halen en op stal zetten om te melken. Lopend op een berghelling en uitkijkend over een Fjord achter 30 Noorse koeien is een bijzondere gewaarwording voor een “Europa boer”,die toch gewend is steeds groter te moeten groeien. Je zet de koeien vast aan een halsband met een ketting. De koe met nummer 361 gaat onder bord 361 staan en wacht rustig af tot je haar vast zet. Dan komt Maarten met een modern melkapparaat met automatische afname aan een rail en melkt de koeien met 4 tegelijk. De melksnelheid wordt digitaal weer gegeven en aan het eind de hoeveelheid gegeven melk. Dan denk je: deze Noorse boer gaat 3 dagen zeilen, 2dagen een hytte (berghut) bouwen,laat Maarten (bedrijfsverzorger) melken en leeft er ook goed van zo te zien. Wie heeft het nu bij het rechte eind? Ik denk dat je de kansen moet benutten die er zijn en in Noorwegen zijn dat andere dan in de Europese gemeenschap. Maar het heeft wel wat een boer te zien met een maaikneuzer en een kleine J.F ladewagen die aan het inkuilen is, met op de kneuzer een tankje met een of ander sapje voor de conservering. Tot zo ver mijn agrarische bevindingen,wilt je meer weten dan moet je het maar persoonlijk aan mij vragen want typen gaat mij slecht af. Over de schoonheid van het land hebben zich al velen voor mij uitgelaten en zullen ook nog velen doen,maar mijn indruk is hartstikke mooi ....
Natuurlijk moet ook moeders een stukje achterlaten voor het weblogverhaal; Bij deze:
Wanneer ik dit schrijf is het zaterdagavond, wij zitten bij Manon en Maarten aan de koffie, en zoals het al bijna traditie is geworden schrijven bezoekers ook een verhaaltje op de weblog. Vanochtend hebben we de fabriek bezocht waar Manon werkt. We hebben een rondleiding door de fabriek gehad, en de prachtige muurschildering bewonderd die Manon samen met een collega heeft geschilderd. Vanmiddag zijn we naar een kaarsenmakerij geweest, en morgen is het al weer de laatste dag van ons verblijf in het prachtige Noorwegen. Het was een leuke bijkomstigheid ons neefje Andre met zijn zwager Jurgen hier in Noorwegen te ontmoeten. Wij hopen hier nog heel vaak terug te komen want er is nog heel veel te zien, en te ontdekken.Ik ben nog even vergeten te vertellen dat Reinie en ik van de week ook nog een keer met Maarten met de motorboot over het fjord zijn gevaren. Het was super mooi weer, dus een enorme ervaring. Wij willen Maarten en Manon dan ook heel erg bedanken voor de gastvrijheid die ze ons geboden hebben.