Hoezo koud in Noorwegen??

Om te beginnen natuurlijk allemaal de Beste Wensen voor 2009!! Voor ons gevoel hebben wij net nog het Millennium gevierd en nu zitten we al weer in 2009. Wat vliegt de tijd voorbij. Oud en nieuw hebben wij ingeluid met champagne en vuurwerk. Even leek het erop dat wij de jaarwisseling met z'n tweeën zouden moeten gaan vieren, want de veerboot gooide wat roet in het eten. Onze vrienden uit Åfarnes zouden s'avonds bij ons komen. Komen wij er om 4 uur 's middags achter dat de laatste veerboot om half 5 vaart zodat de bemanning ook gewoon nieuwjaar kan vieren. Leuk voor die mensen, maar het is toch wel raar dat er de hele avond en nacht geen veerboot meer gaat. Nu is het mogelijk om om het fjord heen te rijden, maar dan ben je wel een tijdje onderweg, zeker in de winter wanneer er in de bergen sneeuw ligt. Uiteindelijk besluiten ze om toch maar om te rijden. Het is toch wel leuk om samen oud en nieuw te vieren. Na een reis van bijna 2,5 uur komt de auto bij ons de oprit oprijden. Zo hebben wij toch nog een hele gezellige jaarwisseling gehad. Het is hier erg prettig dat er alleen vuurwerk wordt afgeschoten rond middernacht en niet 2 dagen voor en 1 dag na de jaarwisseling. Je kunt gewoon lekker slapen en de hond begint niet iedere 5 minuten te blaffen vanwege al het lawaai.
Ondertussen lijkt het wel of wij in de omgekeerde wereld leven; In Nederland is het berekoud met hele koude nachten en hier schommelt het kwik rond het vriespunt en is het nog lang niet mogelijk om te schaatsen. Wie durft nu nog te beweren dat het in Noorwegen altijd koud is? Wel hebben wij wat sneeuw, maar de ouderwetse meter sneeuw is nog lang niet gevallen. Soms denk ik wel eens: zijn het niet allemaal sterke verhalen die de Noren aan ons vertellen. Vroeger was het,naar het schijnt, normaal dat er minimaal een meter sneeuw viel en dat de temperatuur wel kon zakken tot ruim -30 graden. Je kon dan gewoon met een auto over het fjord heen rijden naar de andere kant. Zout water wat bevriest klinkt toch wel een beetje als een sterk verhaal, maar het kan natuurlijk zomaar waarheid zijn. Als deze winters terug gaan komen, ben ik er zeker van dat ik terug kom naar Nederland. Iedereen heeft bij Noorwegen het beeld van koud weer, sneeuw en donkere winters, maar op dit moment is het Canada bij onze familie – 30 graden en de dagen daar zijn niets langer dan bij ons. Het is daar dus niets beter dan hier.
Maarten is weer super druk met het melken van 12 koeien. Wij beginnen al helemaal te wennen aan de aantallen. Wanneer hij verteld dat hij 12 koeien moet melken denk ik bij mijzelf: pff, best veel. Zie je maar weer hoe makkelijk je je beeld bij kunt stellen. Ondertussen vraag ik mij wel af hoe het eruit ziet als Martijn straks zijn stal klaar heeft voor 150 koeien. Waarschijnlijk valt onze mond open, want dit is toch wel ontzettend groot. Wanneer wij de Noren vertellen over het “boeren” in Nederland, krijgen wij altijd het gevoel alsof wij Amerikanen zijn. Daar is immers ook altijd alles groter en spectaculairder. Vergelijk je een Noors boerenbedrijf met een Nederlands boeren bedrijf dan is ook alles groter en spectaculairder; De stallen zijn groter, de melkstal is groter, machines zijn groter en de productie meestal hoger.
De Noren worden hier niet warm of koud van maar zeggen alleen: ben blij dat dat hier niet hoeft. Wij zijn zo al druk genoeg. Gelijk hebben ze.
We hebben ook weer wat om naar uit te kijken, want het eerste bezoek heeft een slaapplek bij ons besproken. Heerlijk om weer wat te hebben om naar uit te kijken, want het is wel een beetje eenzaam altijd met z'n tweetjes. Je wereldje wordt een stuk kleiner. Het is dan leuk wanneer er iemand komt die wat leven in de brouwerij brengt. Zou mijn slappe lach nog wel werken? Nog 46 nachtjes slapen en dat is het zover.