Sportiviteit en natuurschoon

Vorige week heb ik letterlijk mijn beste beentje voor gezet. Samen met 7 andere collega's heb ik meegedaan aan een wandel-/hardloopevenement speciaal en alleen voor vrouwen. Het is er vooral op gericht dat je op actieve wijze sociaal bezig bent. Door heel Noorwegen wordt dit evenement gehouden. Ik had geen idee wat mij te wachten stond. Eigenlijk deed ik gewoon mee om leuk eens wat met collega's te doen. Een beetje zenuwachtig was ik wel, want het wordt vooral gepromoot als hardloopwedstrijd en als ik iets echt niet kan is het hardlopen. Na 10 meter hangt mijn tong al op mijn knieën, laat staan dat ik 5 kilometer kan rennen. Gelukkig heb ik een collega die een beetje mank loopt en ik kon mij niet voorstellen dat zij hard kon lopen. Met deze gedachte stelde ik mij steeds maar gerust. Aangekomen in Molde, hier vond het plaats, zag ik alleen maar vrouwen op sportschoenen en in sportkleren. Loop ik daar in mijn spijkerbroek tussen al die veelbelovende sportieve vrouwen.
Voorafgaand aan de wandeling was er een warming-up, op de beat van de muziek stonden bijna 1300 vrouwen te springen en met de armen te zwaaien. Wij kregen het letterlijk warm van deze warming-up.
Meteen bij de start kwam alle “goede moed” naar boven, want maar een klein deel (1%) vertrok hardlopend. Uiteindelijk viel het reuze mee. De 5 kilometer was een makkie. Wij hebben verschillende vrouwen, gehuld in zo'n sportieve outfit, ingehaald en ik was helemaal niet moe aan het eind. Bij de finish werden wij onthaald met de klanken van een mannenkoor die bijna uit het ritme raakte toen ik enthousiast even voor ze begon te klappen. Als aandenken hebben wij een mooie blinkende medaille gekregen en een roos. Het was een super leuke avond met veel gezelligheid en plezier. Dit mag vaker georganiseerd worden!
Natuurlijk hebben wij de afgelopen twee weken veel toeristische activiteiten uitgevoerd. Dit hoofdzakelijk in de weekenden omdat wij gewoon moeten werken. Hoe leuk het ook is om bezoek te hebben, het is onmogelijk om iedere keer vrij te nemen. Wij hebben weer ontzettend veel natuurschoon gezien. Zo zijn wij gisteren naar de Aursjøveien geweest. Hier zijn Maarten en ik vorig jaar ook geweest samen met Martijn en Kristy en wij vonden dat ons bezoek dit absoluut moest zien. De Aursjøveien is een route van circa 64 kilometer lang die over een hoogvlakte gaat en waar verschillende stuwmeren zijn die behoren bij een waterkrachtcentrale. Ongelofelijk wat een verschil met vorig jaar. Op verschillende plekken lag nog een heleboel sneeuw en de stuwdammen waar lang niet zo vol met water als vorig jaar. Hierdoor misten wij een aantal denderende watermassa's die er vorig jaar wel waren. Desondanks blijft dit een indrukwekkend stukje Noorwegen. Ruwe rotspartijen, stijle bergwanden en hele vlakten waar nog nooit een mens een voet heeft neergezet. Hier is de natuur nog de baas en zijn wij slechts een toeschouwer in het grote geheel. Het is daar zo indrukwekkend dat zelfs mijn moeder lange tijd stil was en dit wil heel wat zeggen.
Ondertussen zijn wij ook aardig op de hoogte van gezegden, versjes en spreuken uit grootmoeders tijd. Elly heeft voor ieder moment van de dag wel weer een wijze uitspraak. Wie heeft er wel eens gehoord van de gezegde: lekker is maar een vinger lang? Wij nog nooit.
Jammergenoeg komt er al weer een eind aan het samen koffiedrinken, af en toe even wachten tot je naar de wc kunt en samen ontbijten op zondagochtend. Morgen start de camper de motor weer om via een mooie route weer richting de boot te rijden.
Gelukkig hebben wij nog verschillende bezoeken in het vooruitzicht. Aan gezelligheid de komende tijd dus geen gebrek.